De olifant en de professional: samenwerking bij de aanpak van huiselijk geweld
Scheiden is geen pretje, maar voor sommige koppels geldt dat het beter is dat ze uit elkaar gaan. Dat geldt zeker als er sprake is van een vorm van partnergeweld, iets wat in meerderheid speelt bij complexe scheidingen. Soms wordt er toch koste wat het kost ingezet wordt op een omgangsregeling, die ervoor zorgt dat de partners elkaar moeten blijven zien en moeten blijven onderhandelen. De kinderen hebben immers recht op beide ouders. Als er dan één partner is die controle wil hebben over de ander, dan geeft het familierecht diegene alleen maar meer instrumenten om ook na de scheiding door te gaan met dat controlerende gedrag. Nee, als er twee scheiden, hebben er niet altijd twee schuld. En alleen praten over ‘de ouders’ negeert al het andere dat mensen ook zijn, naast vader of moeder.
Professionals die bij een scheiding betrokken zijn, hebben soms de neiging om hun eigen perspectief als de waarheid te zien. Een beetje zoals het klassieke plaatje van een olifant die door verschillende mensen wordt betast, die allemaal iets anders voelen. De één denkt aan een slang, omdat die de slurf voelt. De ander een borstel of een penseel, omdat die de staart te pakken heeft. En een derde moet aan een boom denken bij de stevige poot van het dier. Zoiets overkomt soms ook mensen die werken aan de aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling. En ook medewerkers van kennisinstituten zoals ik.
Samenwerking tussen de verschillende sectoren, domeinen en terreinen is van groot belang bij het ondersteunen van landelijke ontwikkelingen zoals het Toekomstscenario Kind- en Gezinsbescherming en de Hervormingsagenda Jeugd. Vanuit Movisie werk ik met het Nederlandse Jeugd Instituut en het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid samen om zo professionals beter te kunnen ondersteunen bij het voorkomen en aanpakken van huiselijk geweld en kindermishandeling. Inmiddels zijn het dierbare collega’s geworden.
