Blog: Het ‘Misschien en ooit’-bakje afstoffen

Al in 2004 werkte ik als 'online-coach' op wat ik toen nog 'thema's waar schuld en schaamte omheen hangt', noemde. Zoals seksueel misbruik: het zal je niet verbazen dat, ook toen, veel van mijn cliënten hier mee te maken hadden gehad. Zo’n vijftien jaar geleden bestond online contact uit heen en weer typen, beeldbellen was er nog niet. Juist het feit dat ze niet zichtbaar hoefden te zijn, gaf cliënten de ruimte om veel van zichzelf te laten zien.

Online werken vraagt specifieke vaardigheden. Je kunt denken aan dingen als taalgebruik, typsnelheid, het aantal fouten, de response-tijd, iemands emoties lezen. Vaardigheden die je met ervaring en intuïtie leert. Er is qua technologie veel veranderd, maar één ding is hetzelfde gebleven. Seksueel misbruik leent zich uitstekend om (grotendeels) online te behandelen. Wat betreft schuld en schaamte die komt kijken bij dit complexe probleem, werkt het zelfs beter dan offline.

Online werken is intensiever

Veel mensen die nu starten met het online organiseren van hun afspraken merken: online werken is intensiever. Het vraagt veel concentratie van de hulpverlener én van de cliënt. In het begin is dat wennen. Mijn tip voor therapeuten is: plan minstens een kwartier tussen je gesprekken door en neem die tijd ook echt! Ga even weg bij je laptop, het liefst naar buiten of anders even de kamer uit, een kopje koffie halen.

Minder lichaamstaal, meer context

Het is een feit dat je via beeldbellen minder informatie krijgt over de lichaamstaal van jouw cliënt. Zeker als je lichaamsgericht werkt, is dat lastig. Toch is beeldbellen voor de cliënt vaak fijner omdat zij in hun eigen, veilige thuissituatie kunnen blijven. Dat betekent ook dat jij in die thuissituatie binnenkomt: je bent te gast bij hen. Het helpt als je je dat realiseert en het benoemt. In feite krijg je zo meer informatie over hun context, dan je in je praktijk krijgt.

Het ‘Misschien en ooit’-bakje

Naast persoonlijke coaching, richt ik mij de laatste jaren op het onderwijzen van hulpverleners over seksueel misbruik. Een basisopleiding, die dit voorjaar zou starten, gaat niet door. Mogelijk kan het in september wel weer, maar ik heb geen zin om stil te zitten. Dus kijk ik wat bij mij past qua online aanbod en qua werkzaamheden die geen bijeenkomsten vragen. Uit een training 'getting things done' heb ik ooit de tip meegenomen om projecten die interessant, maar nu niet aan de orde zijn, niet weg te gooien, maar te parkeren in een bakje: 'Misschien en ooit'. Heb jij zo'n bakje of van die projecten in je hoofd? De coronacrisis is voor mij een tijd om dit bakje erbij te pakken.

Ik heb mijn opleiding omgezet naar semi-individueel aanbod van online te volgen modules. Sinds de corona-maatregelen heb ik de laatste hand gelegd aan twee boeken. Eén daarvan gaat over schrijftherapie. Het is een werkboek voor cliënten die te maken hebben gehad met seksueel misbruik en de langetermijngevolgen daarvan.

Ik wil jou uitdagen om je ‘Misschien en ooit’ bakje erbij te pakken of projecten af te stoffen en ze in werking te zetten. Welke innovaties gaan we zien als we ons door deze crisis laten inspireren? Gaan we familieopstellingen voortaan buiten doen? Gaan we online lotgenotengroepen organiseren? Hoe kun je jouw kennis en kunde online overdragen? Hoe kun je mensen werkelijk laten voelen dat je er voor ze bent, ook als je niet dichtbij mag komen? Ik hoop dat jij creatief wordt van dit soort vragen. Wie weet wat voor moois de corona-maatregelen dan kunnen opleveren.

Ivonne Meeuwsen is gespecialiseerd hulpverlener op het gebied van de langetermijneffecten van seksueel misbruik en Associate member van Movisie.