In mijn tijd als wethouder kwam ik in aanraking met de stichting ReconnAct. Deze stichting werft en begeleidt zogenaamde ‘jobmaatjes’: mensen met een relevant professioneel netwerk, die bereid zijn om wekelijks een uur van hun tijd in te zetten om een werkzoekende te helpen bij het vinden van een baan. 

Samen met enkele collega wethouders besloten we om met ReconnAct in zee te gaan. We wilden het goede voorbeeld geven door zelf ook jobmaatje te worden. Een maatje worden voor een medemens die op eigen kracht niet meer de aansluiting op de arbeidsmarkt vindt, dat vond ik een mooie positieve gedachte. Voor mijzelf waren mensen die van een uitkering moeten leven bovendien ook nog vaak abstracties. Ik vond het wel interessant om deze mensen persoonlijk te ontmoeten.

In de publicatie ‘Een maatje voor iedereen’ legt Movisie een wetenschappelijke basis onder de diverse maatjesprojecten. Belangrijke effecten blijken te liggen op psychologisch en sociaal-communicatief vlak. Het gaat dan bijvoorbeeld om het vergroten van zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid en om het stimuleren van positieve relaties. Daarnaast zijn er effecten m.b.t. persoonlijke ontwikkeling, zoals horizonverbreding, weerbaarheid en vertrouwen in de eigen toekomst. 

Ik was als jobmaatje in dat opzicht ook best effectief. Totdat ik werd gekoppeld aan iemand die er bij ieder gesprek dat wij samen hadden in slaagde om mij volledig in verwarring te brengen. Ik was ervan overtuigd dat ik voor haar deuren zou kunnen openen. Maar bij alles wat ik voor haar regelde ondervond ik weerstand. Toen ik haar daarop aansprak zei ze tegen mij:  'Janny, je vraagt nooit eens aan mij hoe het voor mij voelt'. Dat raakte me. Ik realiseerde me dat ik mijzelf als een ‘hulpverlener’ was gaan zien. Er was geen sprake van wederkerigheid in onze relatie. We besloten een nieuwe start te maken en sindsdien heb ik enorm veel van haar geleerd. We zijn nu elkaars ‘jobmaatje’ geworden. 

Na een lezing over de Wmo tijdens een regionale bijeenkomst van Diaconieën kreeg ik eens de vraag: 'Wat kunnen wij voor deze kwetsbare mensen betekenen?' Ik stelde voor om die vraag om te draaien: 'Wat kunnen deze kwetsbare mensen voor jullie betekenen?' Mijn jobmaatje heeft mij geleerd dat ik die vraag ook voortdurend aan mijzelf moet blijven stellen. Ik heb sindsdien ervaren hoe verrassend en verrijkend het antwoord op die vraag voor mijzelf is. En ik wens die ervaring iedereen toe die iets voor een medemens wil betekenen.