Blog: Zin in trage gesprekken
De oma van Judith Jansen kan niet naar zang. Nog steeds niet, hoewel de lockdown al een poosje opgeheven is. Een lelijke breuk in een vast woensdagavondpatroon dat ze al heeft sinds haar twintigste, toen ze zich aansloot bij het kerkkoor.
Die koorrepetities zijn meer dan een wekelijkse bezigheid. Het is een sociale happening, een gelegenheid om te ontmoeten en gezellig bij te praten (ook tussen de liederen door, tot frustratie van de dirigent af en toe). Vaste prik dus, al jarenlang, die zang. Maar niets is eeuwigdurend, daar wees de corona-uitbraak ons maar weer eens op. En nu staat de zwarte zangmap te verstoffen.
Doelloos
‘Doelloze tijd’. Dat is hoe ik de coördinator van een wijkcentrum deze vrijgevallen uren hoorde typeren. Door gestopte dag- en avondactiviteiten ervoeren veel mensen opeens een gevoel van leegte, van richtingloze dagen. Doelloze vrije tijd kan heerlijk zijn als je dag in dag uit een uitpuilende agenda hebt. Maar wat als je al met pensioen was of weinig betaald werk deed en volop meedeed met de buurtmaaltijd, kaartclub of als oppasoma of -opa? Wat als deze activiteiten, die je dag structuur en zin gaven, wegvallen?
Lees verder op Zorg+Welzijn
Dit is een verkorte versie van het blog dat Judith Jansen (inmiddels niet meer in dienst bij Movisie) eerder op Zorg+Welzijn verscheen. Lees hier het volledige blog.