Wim (80): ‘We hebben het nog druk genoeg, mijn vrouw en ik. We passen twee dagen per week op; één van onze kleinkinderen is drie jaar en die hebben we twee dagen over de vloer. Heerlijk, hoor! Al zijn we niet zo jong meer, we vinden het nog steeds leuk. Ons tweede kleinkind kwam vaker bij ons langs toen de scholen dichtgingen. We logden hier zelf in op de website van school, dat vond ze hartstikke prachtig, huiswerk maken bij oma en opa.’ 

Wat om handen hebben

‘Ik wandel elke dag, vanwege vaatvernauwing; ik heb een etalagebeen. Dan is lopen belangrijk, al deden we dat al dagelijks. Het gaat overigens wel vervelen dat je na anderhalf uur wandelen nog steeds nergens een drankje kunt doen. Er is niks open. Dat vind ik wel een gemis, hoor. Je kunt buiten wel wat afhalen, maar ik ga niet in de kou op een bankje zitten om een kopje koffie te drinken. Ik moet wandelen om mijn vaten open te houden, maar ik kan het iedereen aanraden. Die buitenlucht is heerlijk, en zo zie je nog eens wat. Je moet wat om handen hebben, dat is belangrijk!’

Even geen koersbal

‘Ik heb geen bezwaar tegen het coronavaccin, nee. Alle virologen en bedrijven hebben eraan meegewerkt, daarom vertrouw ik het wel. Zelf heb ik nog geen oproep gehad om me te laten inenten. Mijn vrouw is inmiddels al wel ingeënt. Of ik bang ben voor het virus? Nee. Ik heb longfibrose en hoor dus bij de risicogroep, maar toch. We houden goed afstand en lopen dagelijks in de buitenlucht. En omdat we genoeg te doen hebben, biedt dat de nodige afleiding. 

Op maandag doe ik de boodschappen, dinsdag en woensdag komen de kleinkinderen en dan is de week alweer bijna voorbij. In het dorpshuis organiseerde ik op donderdagmiddag koersbal, maar dat ligt nu uiteraard stil, net als het darten op dinsdag. Van het spel zelf kwam meestal weinig terecht, het ging meer om het sociale gebeuren. ‘Je moet gooien, hoor!’, riepen we dan, als iemand weer ’s druk in gesprek was. Dat sociale aspect missen de mensen toch wel, hoor ik om me heen. Ik mis dat ook, al kan ik me voorstellen dat alleenstaanden het sociale contact nog veel meer missen. Ik ken zo iemand van koersbal, daar loop ik af en toe langs en dan tik ik op het raam. ‘Alles goed?’ Even een praatje maken. Ook ons vrijwilligerswerk voor de Zonnebloem ligt stil. We haalden mensen thuis op, brachten hen naar het dorpshuis en aan het einde van de avond werden ze weer netjes thuisgebracht.’

'Voor anderen hoop ik dat de coronacrisis snel voorbij is'

Vergaderen via Zoom

‘We zijn digitaal redelijk actief. Mijn vrouw vergadert vaak via Zoom voor Ons Amsterdam, een vereniging die tochten door Amsterdam organiseert. Ikzelf mail en videobel veel met m’n zoon. Toen de kinderen niet meer op bezoek mochten, zijn we daarmee begonnen. Hartstikke fijn. Of het moeilijk was om onder de knie te krijgen? Nee joh, je moet gewoon niet bang zijn. Je ziet: wij redden ons wel. Maar voor anderen hoop ik dat de coronacrisis snel voorbij is.’