‘Met de digitale wereld ben ik niet bekend’

Kees Strackx is niet bang voor corona. Binnenkort krijgt hij z’n tweede vaccinatie. Ondanks z’n hoge leeftijd redt hij zichzelf nog prima, al maakt de coronacrisis het leven wel een stuk minder gezellig. ‘Om de veertien dagen komt een vrijwilliger een praatje maken. Dat zijn de lichtpuntjes.’

Kees (90): ‘Ik woon in een appartementencomplex. Om hulp vraag ik nooit, dat wil ik niet. Als ik wat nodig heb, weet ik wel wie ik kan vragen. Twee dochters doen voor mij de boodschappen, en ze maken mijn appartement schoon; stoffen, zuigen, de bedden opmaken. Lopen gaat slecht, dus ik loop met een rollator. De rest lukt nog wel. Wat betreft lichamelijke verzorging red ik mezelf. Koken heb ik nooit geleerd, maar bij de slager kan ik vijf maaltijden per keer meenemen.

'Als ik wat nodig heb, weet ik wel wie ik kan vragen'

Mijn vrouw is drie jaar geleden overleden. Ze zat al in een verpleeghuis, maar wilde niet meer. Steeds als ik haar bezocht, wilde ze met me mee en moest ik een smoes verzinnen waarom dat niet kon. Ze was dementerend. Ik mis haar wel, daar kun je niks aan doen. We zijn maar liefst 63 jaar getrouwd geweest…’ 

Puzzelen of bellen

‘Ik ben net terug van een welzijnsorganisatie hier uit de buurt. We kennen elkaar daar, dat is fijn. Ik kom er vrijwillig elke donderdag, om te puzzelen en spelletjes te spelen – van alles en nog wat. Hoe dat gaat? Dan moet je veertien van die steentjes pakken, ik weet niet precies hoe het heet, je kan verliezen en winnen, klaar. Voor de rest doe ik niet veel. Thuis puzzel ik ook, en ik bel veel. Zelf niet, ik wórd gebeld. Met de digitale wereld ben ik niet bekend.’ 

Gemis van visite 

‘Ik ben helemaal niet bang voor corona, nee. De vaccinatieprik heb ik al gehad, ik heb er niks van gevoeld. De tweede komt binnenkort. Verder krijg ik eigenlijk weinig van de coronacrisis mee, behalve dat je van alles niet meer mag. Ik kon altijd makkelijk op visite gaan, nu niet meer. Dat mis ik, absoluut, maar ik verzet me er niet tegen. Gelukkig is er een vrijwilliger van dezelfde welzijnsorganisatie als waar ik spelletjes speel die om de veertien dagen komt. Dan praten we met elkaar, een uurtje of twee. Hartstikke leuk. Dat zijn voor mij de lichtpuntjes.’  

Dit portret is onderdeel van een serie, geschreven door Wilfred Hermans. Lees ook:

De geportretteerde is model.