Medio augustus 2019 opende het wijkbedrijf de deuren in een leegstaand pand waar ooit een kinderdagverblijf gehuisvest was. 'De gemeente stelde ons deze locatie ter beschikking om niet. Nadat we eerst alles schoongemaakt en gerepareerd hadden, hebben we buurtbewoners uitgenodigd om naar de opening te komen. Overal hadden we een briefje in de brievenbus gedaan met daarop ‘Welkom!’ - in twintig talen. De tent zat helemaal vol.'

Wat zou u willen?

Tijdens die eerste bijeenkomst werd de aanwezigen gevraagd naar hun ideeën: Wat zou u willen? Wat heeft de buurt nodig? Daaruit kwamen zaken naar voren rondom gezondheid, taal, jeugd, kinderopvang, sollicitatietraining - van alles. In de maanden daarna ontstonden uiteenlopende initiatieven waaronder voorlichting over afvalscheiding, gezonde voeding en diabetes. Maar ook taalles, fietsles, naailes, een eet- en ‘schoonloop’-wandelclub en de organisatie van debatten met jongeren in samenwerking met een Somalische stichting. Ook kwamen er initiatieven op het gebied van vervoer en hulp bij boodschappen, onderhoud en de organisatie van een maandelijkse snuffelmarkt.

Wanneer je een plek faciliteert waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, gezien en uitgedaagd worden, dan komt de rest uit de mensen zelf

Allemaal mensen

De doelgroepen van Allekanten variëren van statushouders tot bijstandsmoeders en van mensen met een beperking tot ouderen. Mensen met een taalachterstand, schulden en mensen zonder netwerk. 'Uiteindelijk zijn het allemaal ménsen. Mensen die contact willen, die gezien willen worden en erkenning willen voor wat ze kunnen. Wij bieden ze thee, koffie en contact en de mogelijkheid om iets te leren. En vragen: Wat zou je morgen willen doen? En wat kan jij een ander leren?', aldus Manders.

'Wat je hier vervolgens ziet gebeuren is dat mensen elkaar leren kennen, samen dingen gaan ondernemen en elkaar gaan helpen. Daardoor neemt de sociale cohesie toe. Ze groeten elkaar op straat. Een van onze doelstelling is om in drie jaar tijd 1000 wijkbewoners te leren kennen, met naam en adres. Inmiddels kennen we al meer dan 700 mensen. Wekelijks lopen hier tussen de 100 en 200 mensen binnen.'

Menselijkheid

Hoewel Manders erkent dat zij veel van de problemen van deze mensen niet kunnen oplossen, is hij ervan overtuigd dat iedereen elkaar menselijkheid kan tonen. 'Daar hoef je geen professional voor te zijn. De meeste mensen vinden het fijn om met een ander te praten, je moet het alleen wel faciliteren. En ook al ligt de traan hier doorgaans dichter aan de oppervlakte dan bij Unilever, luisteren naar elkaars verhalen kan veel betekenen. Dat is geen druppel op een gloeiende plaat, het is een hele emmer. Wanneer je gezien en gehoord wordt, ontstaat er weer hoop en geloof.'

Auteur: Annelies van der Woude