Naam: Ilse van der Vaart
POH-er bij Gezondheidscentrum West en Noord en consulent bij huisartsen zorggroep Chronos
Droom: Een respijthuis dat als een vakantiehuis voelt

Ilse, wat is je betrokkenheid bij In voor mantelzorg-thuis?

Omdat wij in ‘s-Hertogenbosch wat problemen hebben met respijtzorg, waar ik in ‘s-Hertogenbosch toch wel veel mee te maken heb, zijn wij met In voor mantelzorg aan het onderzoeken hoe we de respijtzorg kunnen verbeteren. Mogelijk door het starten van een respijthuis. We zijn aan het onderzoeken wat daarvoor nodig is. We werken samen met iemand van de gemeente ‘s-Hertogenbosch, een zorgaanbieder en Farent.

We willen een mooi gebouw waar we mensen even kunnen laten wonen, zodat de mantelzorger tijdelijk ontlast wordt. Het schort echt aan zorg voor de mantelzorgers, ze zijn zo belangrijk en we moeten ze staande houden. Mantelzorgers doen ontzettend veel voor ouderen. Zowel echtgenotes(/n) als kinderen. Die moeten ook een keer vrij kunnen hebben, zodat ze het vol kunnen houden.

Het is gewoon soms fijn dat het een weekje niet hoeft. Het is best pittig voor de mantelzorger. Dat zorgen mag je dan ook best eens een keer niet doen. Want als het thuis gezellig is, dan is het zo veel beter vol te houden!

En hoe ben je zo bij dit project terecht gekomen?

Het kwam door een casus binnen een huisartsenpraktijk van een patiënt die somatisch ziek was en die werd verzorgd door zijn vrouw. Zijn vrouw kreeg kanker, moest een chemokuur ondergaan, kreeg koorts en mocht en kon toen niet meer voor haar man zorgen. De kinderen konden het niet bolwerken voor langere tijd. Het regelen van een respijtbed bleek een enorme klus. Die man heeft een tijdje in een verpleeghuis gelegen, omdat hij best complexe zorg nodig had. Uiteindelijk hebben we voor deze man via een andere regeling een indicatie gegeven voor hulp.

Een zorgaanbieder, vanuit Farent in dit geval, en ik zitten zo minstens een hele dag te bellen om iets te regelen. Je wordt vaak van het kastje naar de muur gestuurd omdat niemand echt weet hoe het werkt. Van het een kwam het ander en toen ben ik door Farent gevraagd om mee te denken in dit project.

Wat doe je op dit moment zelf in je werk voor mantelzorgers?

Wij hebben in de huisartspraktijken de mantelzorgers een speciale code gegeven, bij het openen van een dossier kan je zien dat je te maken hebt met een mantelzorger. Misschien is een mantelzorger wel heel zwaar belast, maar wil die dat liever niet zeggen. Als de mantelzorgers een voorziening nodig hebben dan schakel ik met de toestemming van de mantelzorger Farent in en die gaat dan contact opnemen met de mantelzorger om hulp in te zetten.

Wat gaat er al goed?

Er is steeds meer begrip bij de zorgverzekeraars voor het belang van de mantelzorgers. De respijtzorg gaat dus langzaamaan steeds belangrijker worden en er wordt gewerkt aan een soepeler proces. Er zijn wel ontwikkelingen aan de gang die wel een beetje in een stroomversnelling komen.

Wat is jouw droombeeld?

Droombeeld is dat wij een ontzettend leuk huis ergens neer kunnen zetten, of inrichten. Dat huis wordt gerund door een horecastel, het moet echt een soort zorghotel zijn, waarbij de client zelf ook een vakantiegevoel heeft. Als mijn man er zou komen logeren, dan wil ik het idee hebben dat hij ook een leuke week gaat hebben als ik een weekje wegga. Ik help in het project door mee te kijken of we dit haalbaar en rendabel kunnen maken.

Wat is daar voor nodig?

Veel! En mooie locatie, een huis dat praktisch aan alle voorwaarden voldoet, we moeten met de thuiszorg dingen regelen, heel veel vrijwilligers om te koken en activiteiten te organiseren. Die vrijwilligers moet je aan je binden, die moeten echt plezier beleven aan het werk. En we zullen met z’n allen de neuzen dezelfde kant op moeten krijgen. Dus het gaat nog even duren. Maar heel leuk om daarover mee te denken.

Heb je een tip of hart onder de riem voor mantelzorgers in deze tijden van corona?

De tip is, mocht er nu een tweede golf komen, dat we dan zeker alle huizen en aanleunwoningen niet meer op slot doen, maar dat we dan toch iets bedenken waarmee we die mensen kunnen bezoeken. Ze zijn zo eenzaam geweest! Laat het meer een eigen keuze zijn, voor zowel mantelzorger als patiënt. Daar moeten we over gaan praten met z’n allen.