Beri is nu 27 jaar oud, de jongste van zes kinderen. Aanvankelijk begon zij aan een rechtenstudie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Haar vader moest ooit als politiek vluchteling zijn geboorteland Koerdistan ontvluchten. En thuis bleef het politiek wat de klok sloeg. En zo zit Beri nu inmiddels in het tweede jaar van haar studie Politicologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Beri praat, zij praat heel veel. Over wie zij is, over haar bezigheden, over haar hobby’s. Een van haar vele creatieve bezigheden is fotografie. Al vanaf haar twaalfde liep zij mee met haar eigen camera met de fotograaf. Naast haar studie heeft zij nu als zzp’er haar eigen fotografie-bedrijfje. Zij maakt familieportretten, love shoots voor jonge stellen en nog heel veel meer. Veel van haar energie raakt Beri kwijt met sporten. En zo komt zij terecht in de sportschool ‘Only voor Ladies’ in Amsterdam Oost. Daar ontmoet zij Zoebida.

Zoebida is een geboren en getogen Amsterdammer. Zesenveertig jaar geleden zag zij het levenslicht in Oost. Met haar ouders verhuisde zij naar het westen van de stad om toch weer naar Oost terug te keren. Zij is al jaren betrokken bij het jongeren- en jeugdwerk. Hangjongeren, jongeren in de criminaliteit of jongeren met andere problemen trokken altijd haar aandacht. Ook een naar schietincident in het jongerencentrum waar zij bij was maar gelukkig goed afliep weerhield Zoebida niet om bij dit werk betrokken te blijven. Integendeel. Het stimuleerde haar om nog meer van haarzelf te geven voor deze jonge mensen die soms de weg helemaal kwijt zijn. Dan komt het moment dat zij voorziet in haar levensonderhoud als bedrijfsleider van de sportschool ‘Only for Ladies’. Zij raakt geïmponeerd door de tomeloze energie van de jonge Beri die in de sportschool niet alleen komt om zelf te trainen. Zij organiseert ook HIIT-trainingen, bootcamps en nog heel veel meer.

Duo met verschillen

Het duo Zoebida en Beri is een feit. Een duo met verschillen. Beri’s overgrootvader behoorde zoals alle Koerden toen tot de Jezidi. Maar zelf kreeg zij niets aan godsdienst mee van huis uit. Zoebida kreeg van haar vader veel kennis mee van de islam. Maar wel met de boodschap: ‘Ik wil dat je in ieder geval de kennis hebt, maar je moet er zelf maar mee doen wat jij wilt. Geloof is vrijwillig. Niemand dwingt jou’.

Daar waar de voedselbanken in deze crisistijd het niet meer aan kunnen, staan Beri en Zoebida vooraan in het uitdelen aan diegenen die het zo hard nodig hebben.

Verborgen armoede

Het is mei 2020. De gevolgen van de coronacrisis in de omgeving van de Dappermarkt in Amsterdam Oost zijn in alle hevigheid voelbaar. En het is Ramadan. De verborgen armoede komt naar de oppervlakte. Mensen raken hun baan kwijt. Kleine zakenlieden worden gedwongen hun activiteiten te staken. De stichting Prachtvrouwen, allemaal dames met een migratieachtergrond, slaat de handen in elkaar. Zoebida en Beri leren Said Bensellam kennen. Said Bensellam, de maatschappelijk ondernemer uit de Bos en Lommerbuurt, belooft hen te helpen. Avond aan avond voert hij vers fruit, groenten en kant-en-klare maaltijden aan. Een rij van moeders en ook vaders vormt zich iedere avond bij het centrum waar zij hun dagelijkse maaltijd voor het gezin meekrijgen. De rij wordt iedere dag langer. Daar waar de voedselbanken in deze crisistijd het niet meer aan kunnen, staan Beri en Zoebida vooraan in het uitdelen aan diegenen die het zo hard nodig hebben.

Corona schept ook kansen

De Prachtdames en Said kunnen het niet alleen af. Een heel team van vrijwilligers wordt door dit duo gestimuleerd de handen ook uit de mouwen te steken. Maar er is meer nodig. Zoebida haalt de jongeren naar binnen. Jongens en meiden die door hun corona-verveling veel tijd op straat doorbrengen. En deze jonge mensen voelen zich ineens gewaardeerd. Hun verveling maakt plaats voor zinvolle tijdsbesteding. Hun doffe bestaan krijgt plotseling inhoud en betekenis. Corona is geen ellende, het schept kansen.

Er komt een moment dat de maaltijden niet langer beschikbaar kunnen zijn. De inzet van Zoebida en Beri blijkt het voorbeeld voor anderen te zijn. De moeders van Prachtvrouwen gaan zelf in de keuken staan.

We gaan op zoek naar het goede in hen en dat brengen we naar boven.

Duo’s in de maak

Op het Dapperplein worden de kraampjes afgebroken. De marktdag loopt ten einde. Straks komt het eten. En dan is het wachten op de bus van Said met zijn groenten en fruit. Zoebida wijst naar buiten. Die jongens daar en die meiden. Dat waren de lastpakken van de buurt. Ook maakten zij elkaar het leven zuur. Maar wij hebben ze hier binnengebracht. Straks over een uurtje gaan ze weer met ons aan de slag. Samen. Hun onderlinge verschillen en pesterijen zijn verdwenen. Hier, op het plein, achter de tafels waar de voedselpakketten worden ingepakt en uitgedeeld zijn die jongens en die meiden naar elkaar toegegroeid. Geen treiterijen meer naar elkaar en geen pesterijen of kattenkwaad meer naar de buurt. Duootjes in de maak. Er zijn zelfs wat leuke stelletjes ontstaan.

De buurt mooier maken

Een knul die eerst de buurman in de rollator het leven zuur maakte versiert zijn rollator nu met ballonnen. En vent die de andere buurjongen bedreigde en doodsbang maakte helpt hem nu dagelijks met zijn huiswerk. Zij zien wat Zoebida en Beri kunnen. ‘Dat kunnen wij ook.’ Zoebida en Beri maken de buurt mooier. De jongeren die zoveel van hen geleerd hebben in deze moeilijke crisistijd, doen er nog de nodige scheppen bovenop. Met alle verschillen die er zijn. Hangjongeren, scholieren, studenten, jongeren met een licht verstandelijke beperking, elke denkbare identiteit en achtergrond.

Auteur: Lody B. van de Kamp