GGZ en sociale professionals werken samen
Lang niet altijd lukt het mensen met een psychische beperking om naar eigen wens te participeren, te werken en te leven. Hulp en ondersteuning kunnen dan een bijdrage leveren aan een beter leven. Sociale professionals kunnen in samenwerking met GGZ deze inwoners helpen het leven in te richten. De vraag is hoe deze hulp en ondersteuning op elkaar afgestemd kan worden.
In deze longread kijken we naar de rol van de sociale professional en de GGZ-professional bij de ondersteuning van psychisch kwetsbare mensen in de wijk.
Passende ondersteuning
Gemeenten ondersteunen mensen binnen hun gemeentegrenzen wanneer zij moeite hebben het leven zelfstandig voor elkaar te krijgen. Dat geldt zeker bij mensen met specifieke belemmeringen, veroorzaakt door een aandoening of beperking. Dat vraagt om passende ondersteuning. Sociale professionals voeren die taak in opdracht van gemeenten uit. Vaak is die ondersteuning wijkgericht georganiseerd, terwijl het leven van mensen zich niet uitsluitend in de wijk afspeelt.
Een belangrijk uitgangspunt van goede steun is dat ieder mens zijn of haar eigen plek heeft om te wonen en te leven. Dat geeft de gelegenheid om mee te doen in de samenleving. Uit onze focusgroepen blijkt dat ondersteuning effectief is, wanneer deze omarmd wordt door de mensen waar het voor bedoeld is. En als deze past bij het dagelijks leven en bij hun behoeften. In een inclusieve samenleving hoort iedereen erbij en telt iedereen mee. Daarvoor is er in de fysieke woonomgeving letterlijk en figuurlijk ruimte nodig voor diversiteit. Bijvoorbeeld door stigmatisering – wij/zij-denken – te vermijden. En door specifieke aandacht voor sociale ruimte te hebben.
Goede ondersteuning gaat in op de behoeften van inwoners met een hulpvraag. Het gesprek daarover met de betrokkene is belangrijk. Behoeften kunnen op verschillende levensgebieden liggen. Bijvoorbeeld gebrekkige huisvesting, schulden, het niet durven bellen met instanties, het openen van post. En ook over het contact leggen in de buurt of boodschappen doen. Eigenlijk op elk mogelijk terrein. De zwaarte van vragen verschilt. Het gesprek aangaan over behoeften maakt dat mensen niet hoeven in te gaan op problemen, dingen die ze niet kunnen. Het onderstreept dat ieder persoon één geheel is, inclusief alle kwaliteiten en kwetsbaarheden. Juist dat benadrukken helpt bij het omgaan met zaken die niet vanzelf gaan.
Aantal woorden: 2000, leestijd: 10 minuten
Het complete artikel verscheen eerder in het tijdschrift 'Kwaliteit en veiligheid in zorg'.
