Intuïtief voelde ik dat dit een mooie kans was en stemde in. Een paar maanden later was ik bij de eerste vergadering van de werkgroep. De groep werd begeleid door Anna en ik deed mee als ervaringsdeskundige. Er werden concrete doelen geformuleerd en het traject kreeg de titel: Waardevol werk.

Na elke bijeenkomst voelde ik dat mijn bijdrage werd gewaardeerd. Dit contrasteert met mijn ervaringen binnen de ggz-dagbesteding. Daar voelde ik me als een vis die kan groeien, maar in een te kleine vijver probeert te zwemmen. Toen het einde van de werkzaamheden naderde, werd ik gevraagd om een symbool te ontwerpen voor het project, mijn achtergrond is productvormgeving. Ik woon aan het Noordzeekanaal dat in de 19e eeuw in het kader van de werkverschaffing gegraven is door mensen met schep en kruiwagen. Associërend op dit gegeven, kwam ik uit bij de kruiwagen als symbool. Soms heb je een kruiwagen vol liefde, kansen of geld nodig om te kunnen werken. Op de afdeling 3d-printen van Paswerk (Cruquius) zijn kunststof kruiwagentjes geprint. Bij de eindpresentatie van het project kreeg iedereen er één.

Een maand later kon ik vrijwilligerswerk doen bij Movisie. Ik ben begonnen tegen de tijd dat mijn indicatie voor de Wmo verliep, in november 2018. Het werd nog mooier begin maart van dit jaar. Toen zette ik mijn handtekening onder een arbeidscontract bij Movisie als ervaringsdeskundige. Waardevol werk heeft voor mij hiermee een nog diepere betekenis gekregen. Soms kan ik het nog steeds niet geloven. Waardering, serieus genomen worden, het zijn zomaar wat aspecten die allemaal niet zo vanzelfsprekend zijn wanneer het evenwicht wankel is. Pas als je het allemaal verliest, merk je hoe waardevol het is en hoe belangrijk het is als je het weer terug krijgt. Zo zijn er elke keer weer ervaringen die mij rijker maken, waarop ik kan reflecteren, waarvan ik kan leren en waar ik hopelijk een ander mee kan helpen of verrijken.

Die keer dat ik ‘ja’ zei, heeft voor mij verstrekkende gevolgen gehad. Eén ervan heb je zojuist gelezen, ik hoop met genoegen. Het traject gaf me het gevoel dat ik er weer toe doe, dat er ruimte is om te groeien, dat ik van betekenis ben. Ja, ik voel me weer waardig en ben nu ook nog eens een Movisiaan!

Geschreven door: Sander Griek