Judith is een van de persona’s die Movisie opstelde in het kader van Ditwerktwel.nl, een alliantie bestaande uit WOMEN Inc., Bureau Clara Wichmann, Movisie, WO=MEN en de Nederlandse Vrouwen Raad. Deze alliantie heeft als primaire doelstelling het bevorderen van een gelijke positie van vrouwen en mannen, in het combineren van betaalde arbeid en onbetaalde zorgtaken in Nederland. Hierbij wordt vooral de focus gelegd op vrouwen in een financieel kwetsbare positie. Dit jaar komt de samenwerking binnen deze alliantie ten einde. Reden om de vier persona’s in aparte artikelen nog een keer in de spotlight te zetten. Deel 3: Judith.

Judith, kun je iets over jezelf vertellen? 

Ik ben 38 jaar en moeder van drie kinderen van twee, acht en tien jaar. Mijn oudste kinderen voed ik vooral alleen op. Ze gaan om het weekend naar hun vader. De jongste breng ik groot met mijn huidige partner die op afstand woont. We proberen elkaar regelmatig op te zoeken. Dit jaar ben ik begonnen met de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Het kost me veel energie en ik moet veel ballen in de lucht houden, maar het leven lacht me toe. 

Wat is jouw levensmotto? 

Doe elke dag één goed ding voor iemand anders en motiveer diegene dat voor een ander te doen. 

Waar krijg jij energie van? 

Ik houd van positieve energie en gezelligheid aan tafel. Praten over koetjes en kalfjes met mijn kinderen. Dat is bij ons geen vanzelfsprekendheid. Je moet ieder kind voldoende aandacht geven en vragen aan elkaar willen stellen. Verder kan ik ook echt genieten van wat ‘me-time’. Denk aan een avondje naar de bioscoop, naar de spa of een rondje hardlopen.

Hoe zag jouw leven er vroeger uit? 

Nadat ik mijn mbo-opleiding heb afgerond ben ik gaan werken. Ik volgde daarnaast een hbo-opleiding, maar daar ben ik mee gestopt omdat ik in mijn werk door kon groeien. Daar heb ik achteraf wel spijt van. Uiteindelijk ben ik een nagelsalon begonnen en raakte ik zwanger. Ik was toen eind twintig. 

Hoe zag je leven er daarna uit? 

Het werd zwaarder. Ik kon af en toe vanuit huis werken als ik mijn administratie deed. Soms nam ik de kinderen mee naar de zaak. Het werd echt zwaar toen de nagelsalon failliet ging en ik in scheiding lag met mijn ex. Daar kwamen ook nog eens schulden bij. Ik ben weer in loondienst gegaan en heb een aantal banen gehad. Toen ik merkte dat ik daar niet gelukkig van werd, ben ik begonnen met een nieuwe hbo-opleiding. 

Hoe ziet een doordeweeks dag er voor je uit? 

Ik probeer elke ochtend om half zeven op te staan, voordat de kleinste wakker is. Eerlijk gezegd lukt dat bijna nooit, want ik ben niet echt een ochtendmens. Om 08.00 uur moeten de kinderen naar school. Van 09.45 tot 11.45 uur studeer ik. Daarna is het tijd voor lunch met de kinderen. Na de lunch breng ik hen weer naar school en probeer ik nog even aan de studie te gaan. Mijn dagindeling kan erg rommelig zijn. Boodschappen of de was doen, de kinderen ophalen en schoonmaken. Op dinsdag is er een oppas zodat ik een moment in de week voor mezelf heb. Om de twee weken gaan de twee oudsten naar hun vader. Dat gaat trouwens niet echt lekker, ik communiceer en wil van alles maar hij doet dat niet. We hebben nu gezinshulp, aangewezen vanuit de rechtbank. Daar had mijn ex behoefte aan maar dat geldt automatisch voor beide ouders. Dat voelt voor mij echt als een straf. 

Hoe zie jij de toekomst? 

Ik hoop dat ik een baan vind met ontwikkelingsperspectief. Bij mij in de buurt zou fijn zijn. Ik hoop dat de relatie met mijn ex gezonder wordt, zodat er meer rust ontstaat. Ik heb in de toekomst hopelijk meer tijd om mijn kinderen voor te bereiden op hun studie, zodat ook zij zich volledig kunnen ontwikkelen. Wat voor mij op nummer één staat, is meer rust, regelmaat en reinheid. 

Passendere ondersteuning vanuit de buurtzorg, wijkteam of jeugdteam

Wat heb jij verder nog nodig? 

Betere gezinshulp. Dat gezinsvoogden specifiek voor vechtscheidingen worden opgeleid en zich niet terugtrekken als het erop aan komt. Dat we niet blijven hangen tussen ‘dat moeten jullie zelf oplossen of anders naar de rechter gaan’ en dat de rechter het dan weer aan de gezinsvoogd overlaat. Er is zelfs geen aparte folder voor. Nu stond er als een van de eerste zinnen: ‘jullie mogen vanaf nu niks meer beslissen als ouders’. Dat bleek later niet voor ons te gelden. Passendere ondersteuning vanuit de buurtzorg, wijkteam of jeugdteam. Ik moet daarnaast mijn zorgtaken meer leren scheiden van mijn studie. Tijd hiervoor leren inplannen. Dat is nu lastig. Meer hulp krijgen bij het huishouden, dat helpt ook. Ik vind het vreemd dat als je ontslag neemt om te studeren, je geen geld krijgt. Maar als je ontslagen wordt, wél. En als laatste, meer coachingsprogramma’s. Zoals ‘NL leert door’, een crisisprogramma voor werknemers, werkzoekenden en zzp’ers die door de coronacrisis zijn geraakt.