Met tijd, een veilige plek en versterking van eigen vermogens biedt Kansrijk Wonen jongeren een opstap naar zelfstandig leven. Zodat ze zelf hun leven verder vorm kunnen geven en terug kunnen vallen op een netwerk. In hun werkwijze gaan ze uit van minimale professionele ondersteuning en zoeken ze naar een zo gewoon mogelijke invulling van het leven. En ze werken vanuit de kansen en mogelijkheden van jongeren.

Iedere jongere bij Kansrijk Wonen krijgt een vrijwillige coach die het hele traject bij de jongere betrokken blijft

Indicatie

Kansrijk Wonen is bedoeld voor jongeren die geen indicatie hebben, maar krijgt ook steeds meer vraag van jongeren die zijn vastgelopen in de reguliere hulpverlening. Deze jongeren zijn ‘over-gediagnosticeerd’ en gewend aan een benadering waarbij gedacht wordt vanuit beperkingen en problemen. Hun toekomstverwachting is daardoor pessimistisch. Een voorbeeld: ‘Wat kan ik nou? De rest van mijn leven beschermd wonen? Liever niet’. Sommige jongeren kiezen er voor om zonder hulp verder te gaan en wanneer dit mislukt, kloppen ze aan bij Kansrijk Wonen. Kansrijk Wonen start anders dan reguliere hulpverlening. De jongere kijkt samen met een coördinator naar wat er nodig is en wat dat voor maatwerk oplevert. De houding naar de jongere is dus anders en dat biedt een veilige basis.

Vrijwillige coach

Iedere jongere bij Kansrijk Wonen krijgt een vrijwillige coach die het hele traject bij de jongere betrokken blijft. Zij gaan met jongeren om zoals ze met iedereen omgaan: ‘Jij kunt het en waar kan ik je in ondersteunen?’. In combinatie met een prettige plek om te wonen biedt dat structuur, veiligheid en regelmaat. De jongeren beginnen met wat voor hen belangrijk is en gaandeweg komen ook andere belangrijke zaken aan de orde. Door die geleidelijkheid kunnen ze heel behoorlijk een zelfstandig bestaan opbouwen. Ze kunnen ontsnappen uit hun negatieve toekomstscenario en worden zelfredzamer.

Netwerk

Daarnaast wordt er ook geïnvesteerd in het versterken van het netwerk van de jongeren. Ze hebben contact met mensen die een normaal leven leiden. Dit biedt mogelijkheden voor nieuwe contacten en dat kan vrienden voor het leven opleveren. Door in een gewone wijk te wonen, met gewone huisgenoten, leren ze op een gezonde manier omgaan met huisgenoten en buren.

Opbrengst

Gemeenten vragen Eva Petra Simon, projectleider Kansrijk Wonen, vaak naar de opbrengsten van deze werkwijze. Het project bestaat al een aantal jaar en in de afgelopen jaren is gebleken dat 80% van de jongeren zijn leven na gemiddeld een jaar weer op de rit heeft. Een aantal jongeren  van bewoner doorgegroeid naar hoofdbewoner. Zo blijven ze langer, nemen meer verantwoordelijkheid en doen iets terug. Dit succes is bereikt met een minimale inzet aan formele hulpverlening en een maximale ondersteuning van de kwaliteiten van de jongeren zelf. Binnen het project zien ze een stijgende vraag. Daar zorgen de jongeren ook zelf voor: ze melden zichzelf aan. En ze vinden het belangrijk dat er niet-problematiserend gedacht wordt en dat ze niet direct in de rol van cliënt worden gezet.

Minimale inzet aan formele hulpverlening en een maximale ondersteuning van de kwaliteiten van jongeren zelf

Toverformule

‘Kansrijk Wonen is geen toverformule’ zegt Simon. De jongeren moeten wel echt zelf aan de slag. De coördinatoren sluiten aan bij wat zich aandient en als hulpverlening nodig is, wordt die ingeschakeld. Daarbij beoordelen de ervaren coördinatoren bij het eerste contact of Kansrijk Wonen een oplossing kan bieden. Ze kijken naar het netwerk; is dat er? Ze bezien of deze kans reëel is. Bij een situatie die uit balans is, kijken ze hoe het evenwicht hersteld kan worden. Door laagdrempelig in te steken, zien ze de mogelijkheden die de jongeren en hun netwerk hebben niet over het hoofd.

Intensievere hulp

De praktijk wijst uit dat deze werkwijze niet voor alle jongeren werkt. Ondersteuners ontdekten gaandeweg bijvoorbeeld dat Kansrijk Wonen voor een jongere die twee jaar thuis in een klein wereldje had geleefd, niet reëel was. Zo’n constatering kan leiden tot een verzoek om intensievere hulp zoals maatschappelijk werk. De coach denkt daarin mee en probeert het vertrouwen van de jongere te winnen. En gaandeweg accepteert de jongere dan ook meer hulp. Ondersteuners nemen geen taken over; er wordt eerst gekeken hoe een oplossing gevonden kan worden in de omgeving. Op deze manier kunnen de jongeren na een jaar zelf verder.