In de huidige ontwikkelingen van decentralisaties en effectiviteit lijken we soms te vergeten waar het echt om draait. We werken aan zelfredzaamheid en eigen kracht. Dat is een positieve ontwikkeling, maar we mogen hierdoor niet die kleine, natuurlijke gebaren vergeten die voor sociale werkers een tweede natuur zijn. Juist die gebaren dragen bij aan collectieve voorzieningen en vormen het succes in de ondersteuning van bewoners. Ze vragen om fijngevoeligheid en vaardigheid die alleen professionele sociaal werkers in huis hebben.