Hoe de regenboog als symbool Schouwen-Duiveland verdeelt

Op 30 april meldde NOS radio 1: ‘De gemeente Schouwen-Duiveland wil niet dat op 11 oktober, tijdens Coming Out Day, een regenboogvlag wappert bij het gemeentehuis. Voor de gemeente staat de regenboog symbool voor het verhaal van Noach, en niet voor de LHBTI-gemeenschap. SGP-fractievoorzitter Florus van der Pauw: 'De SGP is tegen het hijsen van de regenboogvlag, we zien de regenboog als een door god gegeven teken aan Noach na de zondevloed. Toen verscheen de regenboog als teken van troost en hoop,' legt hij uit. Een groep inwoners diende het voorstel in bij de gemeenteraad. Met 13 tegen 10 stemmen werd het voorstel verworpen. De gemeente is de enige Zeeuwse gemeente die de vlag niet hijst.’ Maar op 30 april meldt de PZC: ‘De gemeente gaat in zee met Movisie, hét landelijk kennisinstituut voor sociale vraagstukken, dat Goes en Middelburg aan de hand heeft genomen om het leven voor lhbti’ers draaglijker te maken. Dat bureau krijgt een belangrijke vinger in de pap bij de uitvoering van het beleid. Als de gemeente Movisie die vrijheid ook serieus geeft, dan moet dat haast wel goed komen. En waar Movisie komt, wappert de regenboogvlag op het huis van de gemeente.’

'Dom en immoreel. Dat iets mag van de wet, maakt het nog niet juist'

‘Het opstappen van D66-Kamerlid Sidney Smeets was onvermijdelijk nadat verschillende minderjarigen hem eerder deze week ervan betichtten dat hij met ze afsprak en soms seks had. Zelf zei hij dat hij binnen de wet bleef.’, aldus o.a. Het Parool (15 april) en het Algemeen Dagblad (16 april). Nelleke Westerveld, senior projectleider sociale veiligheid bij Movisie, gaf in de kranten als expert commentaar: Bij gezonde seks gaat het over gelijkwaardigheid en vrijwilligheid. ‘Leeftijdsverschil kan een grote risicofactor zijn in het hebben van overwicht. Vanuit een gezonde seksuele situatie moet je er als veel oudere volwassene eigenlijk niet aan beginnen.’ Bij homoseksuele jongeren is het volgens Westerveld nog belangrijker om voorzichtig te zijn. ‘We vermoeden dat ze kwetsbaarder zijn na grensoverschrijdend gedrag, omdat ze meer risico lopen op onder andere eenzaamheid en psychische problemen.’

De terugkeer van de samenlevingsopbouw

Dit opinieartikel van Radboud Engbersen (Movisie) over samenlevingsopbouw werd op Sociale Vraagstukken duizenden keren gelezen. Vervolgens nam het Friesch Dagblad het volledige artikel over op 8 april. Radboud stelt: ‘We hebben beroepskrachten nodig bij het vormgeven van onze alledaagse lokale democratie, vooral bij het stem geven aan bewoners die gemakkelijk over het hoofd worden gezien, omdat deze zich niet laten bereiken met traditionele vormen van communicatie, zoals het versturen van standaardbrieven en het routineus uitschrijven van wijkvergaderingen in de avonduren.’

Wat werkt bij de aanpak van online discriminatie

De Britse sportwereld ging vanaf vrijdagmiddag 30 april over tot een breed gedragen boycot van social media. De boycot duurde het gehele weekeinde en loopt pas op maandag 30 april om middernacht af. Zo wordt een vuist gemaakt tegen verbaal geweld, vaak met een racistisch of discriminerend karakter, op alle digitale platformen. De UEFA, de FIFA en de Formule 1-wereld omarmen het initiatief, maar in Nederland, waar Ajax dit weekeinde landskampioen kan worden, werd het niet overgenomen. In het NOS Radioprogramma Langs de Lijn (1 mei) ging Hanneke Felten in op wat werkt bij de aanpak van online discriminatie. Is zo’n actie van de Engelse sporters en organisaties zinnig? Hanneke bevestigde dat symboolpolitiek als deze Britse sociale media-actie helpt om sociale normen op dit terrein te bevestigen. Dat sportclubs en andere organisaties laten zien dat racisme niet geaccepteerd wordt is heel belangrijk.  Ook als een bekende, witte voetballer als Frenkie de Jong zich duidelijk tegen racisme in de sport uitspreekt, versterkt dat de sociale norm dat racisme in het voetbal niet acceptabel is.

Verleg de focus naar daders bij seksueel geweld

Amma Asante en Christ de Wit publiceerden samen een column in Zorg+Welzijn. Een citaat: ‘Movisie stelt het ontwikkelen van een normstellend kader voorop en is een pilot in gestart over het bespreekbaar maken van grensoverschrijdend gedrag in de sport. Daarnaast is het van belang om mannen en omstanders praktische tips mee te geven in praktijksituaties. Movisie heeft kennis ontwikkeld over ‘wat werkt?’: het is op die momenten niet de bedoeling om heldhaftigheid ten toon te spreiden of de daders eens de les te lezen over vrouwenrechten.’

‘Inhoud heeft communicatie nodig en communicatie inhoud’

Kennisplatform Marketingfacts interviewde contentmanager Wendy Haasnoot en strategisch communicatieadviseur en projectleider Hans Alderliesten in de serie ‘Betekenisvolle Business’: ‘De 135 medewerkers van Movisie houden zich met 27 thema’s bezig. Van vluchtelingen tot LHBTI-emancipatie en van cliëntondersteuning tot de digitale samenleving. Kennis delen is het belangrijkste doel in de contentstrategie van Movisie. 'Inhoud heeft communicatie nodig en communicatie inhoud', stelt Alderliesten. 'Kennis die op een plank blijft liggen, daar heb je niks aan. Een boek heeft een lezer nodig.' Welke communicatiemiddelen Movisie inzet om kennis te delen? Het instituut maakt bijvoorbeeld drie keer per jaar het gratis relatieblad Movisies. En elke week een nieuwsbrief. Ook is Movisie op social media actief. Op het moment van schrijven heeft de organisatie op LinkedIn bijna 46.500 volgers, op Facebook 7.696, op Twitter 23.200 en op Instagram 2.285. 'We zouden nog wel wat meer interactie willen met onze doelgroep', vertelt Wendy Haasnoot, contentmanager bij het kennisinstituut. 'En discussie creëren over bepaalde thema’s.'

Heb ik wel het juiste beroep gekozen?

Julia Ketel schreef een sterke en persoonlijke column voor Zorg + Welzijn: ‘Alweer ruim een jaar werk ik bij Movisie in het team Leren en Professionaliseren. Met veel plezier. Het was een logische stap na mijn master Sociologie. Ik zocht een baan waarbij ik maatschappelijke kwesties kan analyseren en kan bijdragen aan collectieve oplossingen voor mensen in een kwetsbare positie. Maar dat was niet de enige reden. Ik was er echt aan toe om de praktijk, ik werkte als sociaal werker, te verlaten.’