Van donker naar licht
 

Waar kan ik beginnen?
Van onze patriarchale wetten,
van de vrouwenvijandelijke normen en gewoontes.
Van het drama van uithuwelijking,
van een machteloos dorpsmeisje, 
van een vrouw zonder rechten.

Van haar hartverscheurende herinneringen,
van haar onvergetelijke pijn,
van de onmenselijke omgang met haar lot.
Van fysiek geweld tegen haar tedere lichaam,
van haar helachtige bestaan in deze wereld.
Van haar onderdrukking door familie en samenleving,
van haar nederige leven,
van haar hartroerende onvertelde verhaal.

Zij moest trouwen tegen haar wil,
de dorpelingen begonnen het feest te vieren.
De halfbroer nodigde hen uit,
zij (Farida) wist tot dat moment niet dat dit haar 'feest' was.
Dat ze vandaag haar huis moest verlaten,
dat ze moest trouwen met een getrouwde oude man genaamd Nasim.

Met een leeftijdsgenoot van haar opa.
Zij vroeg haar broer wat is er aan de hand?
Vandaag ga je trouwen met Nasim.
Met een getrouwde man ga ik niet trouwen,
jij bepaalt dit niet.
Dit is al bepaald door mij, ik heb het al beloofd.

Een man is een woord, 
je mag niet met mijn eer spelen.
Jij moet vandaag trouwen, anders vermorzel ik je.
Dat jij of doodgaat of je nooit meer op zal staan.
Ik ga liever dood dan met hem te trouwen.

Die afschuwelijke scene vergeet ik niet,
met vuist en benen begon hij haar te slaan en schoppen.
In aanwezigheid van tientallen kijkende vrouwen,
haar geschreeuw en gehuil werd door het hele dorp gehoord.
De kijkende vrouwen stonden versteend,
zij durfden zich niet met deze situatie te bemoeien.

Van pijn viel zij op de grond en ging door met huilen.
Op dat moment herinnerde zij zich haar drie jonge zussen,
zij wilde voor haar zussen in leven blijven en schreeuwde; 
Doe maar wat je wil en haar broer stopte met het slaan.
De kijkende vrouwen brachten haar naar een kamer,
wasten haar gezicht en handen en kleedden haar aan.
Zij kon niets anders doen en moest zich overgeven aan haar lot,
in die donkere nacht verliet ze haar ouderlijk huis.

Ik was getuige van dit drama toen ik tien jaar oud was.
Dit verhaal is niet het laatste verhaal van deze gruwelijkheden,
onder de naam van religies, tradities en gewoontes.
Maar er zijn altijd hoopgevende idealen;
Dat de vrouwen hun eigen keuze mogen maken.
Dat zij gelijkwaardig behandeld moeten worden door mannen,
dat hun recht van zelfbeschikking geaccepteerd wordt.

Dat zij het recht hebben om gelukkig te zijn.
Dat zij met liefde en in vrede kunnen wonen.
Dat zij hun schoonheid en talent kunnen openbaren.
Dat zij in volle liefde hun kracht kunnen benutten.
Dat geen geweld tegen hen gebruikt wordt.

Laat ze blinken als de straling van de zon.
Laat ze echte sterren zijn in donkerheid.
Laat ze hun bezielende kracht tonen.
Laat ze wonen met de eindeloze liefde.
Laat ze de openbaring van de zon zijn.
Laat ze de kracht van de lente en tedere rozen zijn.
Laat ze de haven van liefde zijn.
Laat ze hun schoonheid zien.
Laat ze hun tederheid zien.
Laat ze glimlachen.

Nieuwkomers en oudkomers: herkennen jullie dit verhaal?
Hier in Nederland ontdek je dat je zelf mag kiezen,
dat je het recht van zelfbeschikking hebt.
Dat je een veilig gevoel hebt om hier te leven.
Wees zo vrij, gelijkwaardig en gelukkig.
Wees maker van eigen keuze en eigenaar van eigen leven. 

Lees over de impact van Alliantie Verandering van Binnenuit

Lees meer over de alliantie