Politiseren kunnen we van de Belgen leren
Een groep Movisie-experts ging afgelopen zomer op werkbezoek in Gent, een stad waar het sociaal werk op verschillende manieren aandacht krijgt. Zij bezochten drie verschillende plekken: Wijkgezondheidscentrum De Sleep (naam van de wijk), OCMW (Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn) en de Hogeschool Gent en bespraken welke belangrijke vraagstukken bij onze zuidelijke collega’s spelen en welke ontwikkelingen zij zien in het sociaal werk. Wat kunnen wij daar in Nederland van leren?
De Sleep werkt met vrijheid integraal samen
Mona Claeys, maatschappelijk werker in Wijkgezondheidscentrum De Sleep, vertelt over de integrale manier van werken van het centrum: ‘In het WGC werken allerlei disciplines samen (huisarts, verpleegkundige, maatschappelijk werk, gezondheidspromotie, kinesitherapie, tandarts, diëtist, psycholoog) in één gebouw, met één manier van financieren en in één elektronisch cliëntdossier. Daarmee zijn de eerste randvoorwaarden voor integraal samenwerken ook direct benoemd. Het is belangrijk om elkaars expertise te zien en vanuit gelijkwaardigheid te werken.’ Mona is als sociaal werker even belangrijk als de huisarts of psycholoog. De huisarts is de ‘toegangspoort’ voor doorverwijzing binnen en buiten het WGC. De arts moet dus integraal en naar alle levensgebieden van de persoon kijken. Mona: ‘Vaak is dat geen standaard huisarts. Het is een huisarts met idealen. Iemand met een beetje een hippie-gedachte.’
Van elkaar kunnen we leren!
Dit is het eerste artikel in de nieuwe serie ‘Professionalisering in het buitenland’. In deze serie beschrijven Movisie-experts hoe buitenlandse collega’s al lerend professionaliseren en welke ontwikkelingen internationaal spelen. Lees ook andere artikelen in deze serie over Shanghai en Marokko.
Opvallend is de vrijheid in de werkwijze van integraal samenwerken. De sociaal werkers krijgen en nemen de vrijheid om te doen wat nodig is voor de buurtbewoners die zich melden. Ze hebben financiële ruimte om integraal te werken, maar ook om maatwerk te leveren voor mensen met verschillende budgetten. Het centrum is er voor iedereen uit de wijk. Mona: ‘Je wilt geen huis zijn van de sukkelaars (Vlaams voor mensen die niet gemakkelijk mee komen, red.). Sommige mensen compenseren in geld en mogelijkheden voor anderen.’ De mensen die wel ondersteuning kunnen betalen, dragen indirect bij voor degenen die dat niet kunnen. Zo kan een dakloze dus gratis ondersteuning krijgen. Zijn Vlamingen dan meer solidair dan Hollanders? ‘Nee’, zegt Mona, ‘want sommige mensen zien we ook niet in het centrum omdat ze niet voor een ander willen betalen.’
Het Wijkgezondheidscentrum werkt dus integraal, met veel rand voorwaardelijke vrijheden waardoor ze ook de ruimte pakken om het anders te regelen voor hun bezoekers. Samenwerkingsaspecten zoals gelijkwaardigheid, vertrouwen en expertise erkennen, zijn daarbij belangrijk. Mooie lessen om in Nederland ook toe te passen in het sociaal werk.
Vier tips van het WGC:
- Maak integraal werken makkelijker door financiële en andere schotten weg te nemen
- Streef naar gelijkwaardigheid als basis voor samenwerking van alle expertises
- Regel solidariteit in een wijkcentrum zoals dit en er ontstaat meer solidariteit in de samenleving
- Zorg dat de sleutelpersoon voor doorverwijzing, in dit geval de huisarts, de juiste persoon is met de juiste overtuigingen en integrale blik
