Praktijk de Regenboog: onderwijs in de zorg
Feuilleton Initiatieven Collectief
Het Initiatieven Collectief is een samenwerking tussen initiatieven die een plek bieden voor zogeheten 'thuiszitters' en verbondgenoten bij de overheid, Gedragswerk en Movisie. Deze initiatieven bieden een passende context aan jongeren voor wie ontwikkeling binnen het huidige onderwijs of zorgaanbod niet of onvoldoende plaatsvindt. In het Initiatieven Collectief feuilleton delen initiatiefnemers hun kennis en verhalen en geven middels een vraag het stokje door. Deze week deel vier: Marije Hemmer, Eigenaar van Orthopedagogische Praktijk de Regenboog in Krommenie, Uitgeest en Velsen-Noord.
In deel drie ‘Inclusiviteit’, stelde Marije Jumelet, mede-eigenaar De Ezelsbrug in Zeerijp de volgende vraag aan Praktijk de Regenboog: Wat versta je onder onderwijs binnen de zorgtijd en hoe implementeer je dat in jullie organisatie?
Persoonlijke start
'Een vraag waar we zeker wat mee kunnen. Dat wij een thuiszittersinitiatief zijn geworden, heeft een heel persoonlijke start gehad. Marije was afgestudeerd als orthopedagoog, klaar om de arbeidsmarkt op te gaan, maar werkte nog als leerkracht in het basisonderwijs, waarbij veel met de toenmalige ‘rugzakleerlingen’. Die arbeidsmarkt werd geen werkgever, maar een eigen praktijk, waarbij al snel de eerste thuiszitter om de hoek kwam kijken.
Een jongen die binnen de dagbehandeling en het onderwijs niet goed kon functioneren. Hij kon niet voldoen aan het Competentiemodel dat werd gehanteerd en zijn gedrag werd steeds complexer. Het CCE (Centrum voor Consultatie en Expertise) werd betrokken en er kwam een advies van een belangrijk professor op gebied van autisme. Dit alles mocht echter niet baten, het was niet mogelijk om de dagbehandeling of het onderwijs aan te passen aan wat deze jongen nodig had. Dat maakte dat hij onder begeleiding en behandeling bij Marije kwam. Tja, en waar er één was daar waren er meer. Zo kwam er al snel vanuit dezelfde GGZ instelling een nieuwe vraag en weer één. En voordat Marije zich er geheel bewust van was, was er een locatie, medewerkers, stagiaires en een groep kinderen.
Praktijk de Regenboog
Voor kinderen en jeugdigen van vier tot en met vijfentwintig jaar met een ondersteuningsvraag (hoogbegaafdheid, ASS, AD(H)D, verstandelijke beperking of een combinatie). De jongeren krijgen programma op maat met als doel terug te gaan naar een passende school. Zo vindt begeleiding individueel of in groepsverband, op locatie of thuis of op school plaats. Jongeren van twaalf tot en met vijfentwintig jaar kunnen in het weekend blijven slapen in combinatie met zelfredzaamheidsbevordering. Lees meer op de website van Praktijk de Regenboog.
Dubbele pet: onderwijs én zorg
We hebben van begin af aan gewerkt met een dubbele pet: onderwijs én zorg. Waarbij de zorg altijd voorop lag, dat was wat de kinderen als eerste nodig hadden, weer tot rust komen, emoties weer kunnen verwerken en zichzelf weer beter leren kennen en zien dat ze wel veel mogelijkheden hadden. Vanuit de ervaringen met de GGZ organisatie hebben we bewust gekozen om geen Competentieprofiel te hanteren, maar wel doelgericht te werken. We zijn op zoek gegaan naar methodieken, bekend binnen de VG sector, waarbij er meer gekeken wordt naar het sociaal emotionele niveau en naar het aansluiten bij de kinderen (Presentietheorie, Gentle Teaching, De Draad). Vanuit het onderwijs past het OGO (ontwikkelingsgerichtonderwijs) goed bij ons. In een latere fase van een kind traject komen vaak de methodieken vanuit de GGZ weer naar voren (waaronder CGT en EMDR).
Zegt Timo wellicht meer dan ik?
We hebben er bewust voor gekozen om onderwijs en zorg in één groep, in één ruimte met dezelfde mensen te organiseren. Dat betekent in de praktijk dat de pedagoog/sociotherapeut onderwijs geeft en de leerkracht behandeling. Dit maakt dat we hebben ingezet op een ondersteunend team van gedragswetenschappers en leerkrachten die op beide gebieden kunnen ondersteunen en waar we van elkaar kunnen leren. Dat betekent dat er binnen een behandelklimaat weer tot ontwikkeling gekomen wordt. Dit maakt onder andere dat het onderwijs dus bijvoorbeeld het leren schrijven van het woord ‘ik’ niet altijd voorop ligt, maar dat het ook gaat om wie ben ik? Wat betekent ik? Over wie gaat het dan? Kinderen zijn zich soms emotioneel nog niet eens bewust van een eigen ik-beeld, benoemen zichzelf nog niet als ik. Wat is dan de betekenis of de vaardigheid van ik kunnen schrijven? Is je naam schrijven dan niet zinvoller? Zegt Timo dan wellicht meer dan ik?'
Feuilleton Initiatieven Collectief
Lees het volledige verhaal op de website van Gedragswerk. Marije Hemmer draagt het stokje over aan BijBiezonder met de volgende vraag: hebben jullie de ontwikkelingsgerichte benadering geïmplementeerd in je initiatief of was de benadering er al en heeft de ontwikkelingsgerichte benadering woorden gegeven aan wat jullie al deden? Lees ook deel drie 'Inclusiviteit', deel twee 'Onze eigen beleving zou de bron van ons leren moeten zijn' en deel een 'Actief niets doen'.
