Stroperigheid en goede wil
Gemeenten en welzijnsorganisaties informeren en ondersteunen burgers steeds vaker digitaal en online. Met name mensen met een beperking ervaren enorme drempels bij de toegankelijkheid van online dienstverlening. Hoe kan dit beter? Professionals en experts delen hun ervaringen, goede praktijkvoorbeelden en tips. In dit artikel gaan we in gesprek met Erwin Young, ervaringsdeskundige.
Waar loop jij als bewoner met een beperking tegenaan?
‘Dat zijn heel verschillende dingen. Als je iets met de gemeente wil, dan is dat voor de meeste mensen het handigste om dat digitaal te doen. De gemeente Amsterdam, waar ik woon, heeft op zich een aardig goede website voor mij als blinde. Maar de website is van boven naar beneden opgebouwd en bovenaan staan allerlei nieuws-feitjes over Amsterdam en pas daarna, datgene waar ik ben naar op zoek ben. Bij-voorbeeld de aanvraag van een nieuw paspoort of het maken van een afspraak. Het telefoonnummer zit ook vrij ver naar onderen. Als ik dat vergelijk met een nieuwe gemeente als Maashorst, daar staat de meest relevante informatie bovenaan. Dat is voor mij en anderen die minder goed zien, een veel betere optie’
‘Iets anders waar ik tegenaan loop soms, is dat je alleen maar plaatjes ziet waar geen tekst bij staat. Als slechtziende weet je niet met wat voor link je te maken hebt. Er moet altijd een tekstalternatief zijn voor het plaatje.’
‘En soms zijn formulieren goed, maar is de knop om het formulier te versturen niet te vinden. Dan moet je daar met je muis op klikken. Voor ons slechtzienden moet alles met het toetsenbord bereikbaar zijn. Ik maak namelijk gebruik van braille op het toetsenbord. Soms is een formulier ook moeizaam in te vullen omdat er steeds iets verspringt. Een oplossing is om dat te laten testen door ervaringsdeskundigen. Of dat je richtlijnen volgt vooraf.
Tot slot loop ik aan tegen de ontoegankelijkheid van stadsloketten. Soms lukt het niet helemaal om het digitaal op te lossen, wat overigens niet alleen voor blinden en slechtzienden geldt, dan is het belangrijk dat er een niet-digitaal alternatief is. Dan moeten de stadsloketten goed bereikbaar zijn met het OV en het is belangrijk dat er blindegeleidelijnen naartoe lopen.’
Hoe is door de gemeente omgegaan met jouw verbetersuggesties?
‘Ik heb het verhaal steeds maar weer bij gemeenten onder de aandacht gebracht. En bij dit soort bijeenkomsten als deze aan te schuiven om te wijzen op de tekortko-mingen en mogelijke oplossingen. Mijn ervaring met ambtenaren is: er is meestal wel goede wil is maar dat er heel veel verschillende mensen bij betrokken zijn waardoor zaken stroperig verlopen.’
Welke consequenties hebben die tekortkomingen in de toegankelijkheid voor jou?
‘Wat voor mij de consequentie is dat ik er niet uit kom en anderen moet vragen om mij te helpen. Dat is een keer niet erg maar als het vaker gebeurt niet fijn. Vooral bij het invullen van formulieren heb ik de hulp van een ziende nodig. Het is lastig om steeds hulp te vragen. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn, vaak is door kleine veranderingen het probleem opgelost.’