Andere mensen ontmoeten en meedoen aan groepsactiviteiten. Dat is waar veel aanpakken tegen eenzaamheid op neerkomen. De tool In gesprek over eenzaamheid pakt het anders aan. ‘Het gaat niet alleen over de hulpvrager, maar ook over jou als hulpverlener.’ Dat klinkt misschien wat cryptisch, maar voor sociaal werker en trainer Nadja van Kessel is het heel helder: ‘Het geeft beide partijen richting over hoe je eenzaamheid kunt bespreken, van mensen tot mens.’

Eenzaamheid geeft veel mensen een gevoel van ongemak, en juist daar gaat de training op in, legt Daisy Hatusupy, ook trainer, uit. ‘De eerste, en misschien wel de belangrijkste oefening van de training gaat over zicht krijgen op je eigen schroom of weerstand. Welke belemmerende gedachten heb je? Ben je bang dat de ander je bemoeizuchtig vindt? Ben je bang voor een negatieve reactie?’

Spelen

De oefening gaat verder door hier helpende gedachten tegenover te stellen. Zoals: alleen al aandacht geven helpt, of: ik mag geraakt worden. Op die manier leren spelen met gedachten, helpt je om opener in gesprek te kunnen gaan. Hatusupy: ‘Na deze oefening realiseerde een deelnemer zich dat ze de man die altijd in z’n eentje voor z’n huis zit gewoon eens kan groeten vanaf de fiets, dat ze niet hoeft af te stappen om zijn eenzaamheid op te lossen. In een gesprekje van buur tot buur kan ze vervolgens aftasten of die meneer iets nodig heeft.’

Wederkerigheid

‘Dat maakt een wereld van verschil’, vult Martha Talma aan. Zij was vanuit Movisie een van de ontwikkelaars. ‘Je mag gewoon bij de ander zijn, met al het verdriet van de ander.’ Er zit wederkerigheid in elk contact, stelt Van Kessel vervolgens. ‘Ik vertelde laatst aan een van de ouderen met wie ik werk dat ik niet zo van koken hou. De volgende keer kreeg ik een bakje eten van haar.’ Die wederkerigheid, daar gaat het om en dat je die uitspreekt.

Lees het artikel op Zorg+Welzijn

Tekst: Tea Keijl