‘Als wij onze missie willen voltooien dan moeten we ons zelf overbodig zien te maken.’ Niet snel zal een directeur zich de opheffing van zijn organisatie als doel stellen. Thijs Honig, directeur van Maatschappelijk Opvang Den Bosch en een bevlogen verteller, windt er echter geen doekjes om. In eendrachtige samenwerking met vier woningcorporaties en de gemeente zet zijn stichting zich nu vijf jaar in voor Housing First en twee en een half jaar voor Wonen Eerst. (Onderaan de pagina lees je over het verschil tussen beiden). En als Wonen Eerst succesvol is, dan is opvang niet meer nodig, zo simpel is het, zegt Honig.  

Zover is het nog niet. Maar ze zijn in Den Bosch absoluut op de goede weg, stelt de directeur Maatschappelijk Opvang Den Bosch. De gemiddelde tijd waarin een dakloos persoon op een opvangplek overbrugt, bedraagt in Nederland een jaar. ‘Dat is veel te lang. Maak je er maar een voorstelling van: er zitten veel mensen met veel problematiek bij elkaar in een uitzichtloze situatie. Dat brengt niet het beste bij hen naar boven, dat is natuurlijk niet vreemd.’ 

In Den Bosch is inmiddels voor 85 procent van de mensen die dakloos zijn of dreigen te worden, binnen drie maanden een passende woonplek gevonden. Dat is in deze tijd van woningkrapte een heel goed resultaat, stelt Honig. ‘Een kwestie van prioritering. Deze mensen verkeren in een traumatische periode van hun leven. Dit zijn absolute spoedzoekers die dus voorrang krijgen, zo hebben we met de woningcorporaties en de gemeente afgesproken.’

Toch zijn de resultaten opmerkelijk. Immers, woningcorporaties merken in tijden van woningkrapte dat ook andere urgente woningzoekers zich laten gelden. De corporaties moeten dan flink hun nek uitsteken om deze groep voorrang te verlenen. ‘De vier woningcorporaties waarmee wij Wonen Eerst doen staan voor wat ze zeggen, ze leveren gewoon’, benadrukt Honig. En hij legt uit dat de missie om dakloosheid uit te bannen een ‘breed gedragen verlangen is’, ook bij de corporaties. ‘We willen dakloosheid stoppen in de regio en slaan daarom de handen ineen om het probleem op te lossen. We hebben een mentaal contract afgesloten. Het wordt simpel als de woningcorporaties, de gemeente en wij als zorgaanbieder alle drie in staat zijn om over onze afzonderlijke belangen te kijken. En dat is het geval.’

Toch zorgt het ‘woonruimtekort’ wel voor een nog op te lossen vraagstuk, vindt Honig: de onevenredige verdeling van via Wonen Eerst geplaatsten over de stad. ‘Dat geeft druk op bepaalde wijken met veel huurwoningen, met bewoners die in een slechte financiële situatie verkeren, stress hebben of ze bijvoorbeeld de huur wel kunnen betalen.’ Hij zou die ‘disbalans’ graag willen opheffen. ‘Er stonden in Den Bosch op een dag her en der in de stad 402 woningen te koop op Funda. Wat zou het fantastisch zijn geweest als we een sponsor hadden gehad om die woningen op te kunnen kopen. Dan kun je dakloosheid gewoon stoppen.’

Maar dakloosheid is nog steeds een gegeven. Ook in Den Bosch. Dat neemt niet weg dat Honig in de eerste resultaten van Wonen Eerst een bevestiging ziet van de kracht van het programma. Hij somt op: ‘Van de 159 mensen die zijn geplaatst heeft tachtig procent van de mensen weer een baan, is er geen overlastmelding, is nauwelijks sprake van een huurachterstand. En geven deze mensen het cijfer negen voor hun kwaliteit van leven. Omdat ze zich serieus genomen voelen, ze zijn niet verder weggezakt, ze zijn het vertrouwen in de samenleving niet verloren. Integendeel, deze mensen hebben meer vertrouwen dan ooit. Want ze weten dat onze mensen, hun begeleiders, achter hen staan.’ *

* Deze cijfers put Honig uit het rapport ‘Impactrapport Wonen Eerst Den Bosch (2024)