Dat de verbinding aangaan een goed idee was, ontdekte ook Miriam Heijnders, van het landelijk kennisnetwerk Welzijn op Recept. In 2017 merkte zij dat iedere uitvoerder van de interventie wel ergens in uit blonk, maar dat zij niet van elkaar wist waarin. Het resultaat: iedere uitvoerder was solistisch bezig met het creëren van verbeteringen. Wat bedoeld was als een eerste uitwisselingsbijeenkomst werd uiteindelijk een grote werkconferentie. De behoefte aan uitwisseling en van elkaar leren bleek enorm. Op die dag ontstond ook het idee om toe te werken naar een kwaliteitsmodel. 'Niet om alles in een standaard te gieten, maar wel om te kijken naar een framework van essentiële bestanddelen van de interventie. Met daarin juist ook aandacht voor de lokale verschillen', aldus Heijnders.