‘Probeer te blijven wie je bent’
De uitdagingen van intensieve mantelzorg
‘Ik ben Hanneke. Mijn moeder woont bij mij in met Q-koorts. Mijn man heeft een herseninfarct gehad. Op twee uur rijden woont mijn schoonmoeder, zij heeft Parkinson, en mijn schoonzus, zij heeft dementie op jonge leeftijd.’ Zo begint het filmpje waarin Hanneke vertelt over de zorgintensieve situaties waar ze mee te maken heeft.
Movisie onderzoekt wat de impact is op iemands leven, als sprake is van intensieve mantelzorg. Sluit de huidige ondersteuning goed aan? Of kan het anders en beter? Waar lopen zij tegenaan bij een leven dat sterk in het teken staat van zorgen voor die ander? Wat kunnen beleidsmakers, bestuurders en professionals doen? We vragen het aan Ton van Elst, die de casus van Hanneke onderzocht en het filmpje aandachtig bekeek.
'Zij weet heel goed wat er nodig is en wat er kan'
‘Wat mij vooral opvalt is de enorme veerkracht die Hanneke laat zien. Als mantelzorger komt er veel op je af. Overigens herkennen veel mantelzorgers zich niet in de term ‘mantelzorg’ omdat ze vaak een zo normaal mogelijk leven willen leiden. Dat hoor je Hanneke ook bijna letterlijk zeggen: ‘Probeer op je werk te blijven wie je bent’. Het is voor mantelzorgers in dergelijke situaties een hele uitdaging om een balans te vinden tussen werk, privé, andere verplichtingen en sociale activiteiten. Iedereen heeft er baat bij dat de mantelzorger in balans blijft – de cliënt allereerst, maar de werkgever ook.’
In het onderzoek komt vaak naar voren dat de systeem- en leefwereld onvoldoende op elkaar aansluiten. ‘Ook bij Hanneke zie je dat terug. De gemeente wil een afspraak maken voor een zogenaamd keukentafelgesprek, terwijl ze al meerdere van die gesprekken heeft gehad. Hanneke weet heel goed wat er nodig is en wat er kan. Ga als professional en beleidsmaker daarvan uit. Neem de leefwereld als uitgangspunt en zoek naar oplossingen passend bij de behoeften en wensen van de cliënt en diens naasten.’
