Linders zegt te snappen dat het complex kan zijn om informele en formele zorg bovenwijks te organiseren. ‘Ik denk dat we naar nieuwe manieren moeten zoeken om vanuit sociaal werk te werken aan verbindingen in de samenleving. En dat we daarin het inzicht dat we een netwerk- samenleving zijn meenemen. Wat weer nieuwe vraagstukken met zich meebrengt met betrekking tot het organiseren van informele contacten en hulp. Zoals de bubbels waarin we terechtkomen op basis van algoritmes, waardoor we steeds meer van elkaar vervreemden en tegenover elkaar komen te staan.’ En nu is het 2022 Veel van wat Linders twaalf jaar geleden constateerde, lijkt nog steeds op te gaan. Er is tussentijds in het sociaal domein natuurlijk de transitie gekomen, de decentralisaties. Zelfredzaamheid is een mensen emotiewerk voor doen. Zowel de professional als de cliënt die dacht dat die professional voor altijd een eitje zou bakken. ’ Vergt deze tijd andere professionals? Linders: ‘Nee, we hebben geen andere professionals nodig. Professionals hebben allang mentaal de omslag naar krachtgericht werken gemaakt, ook al kozen ze misschien ooit met andere intenties en verwachtingen voor het vak. De vraag is: worden professionals momenteel wel goed gefaciliteerd voor hetgeen ze willen doen? Misschien komen ze er door het systeem waar ze in vastzitten niet goed uit. Denk bijvoorbeeld aan de aanbestedingen en de opdrachten vanuit de gemeenten die alle aandacht opslokken. En aan de administratieve rompslomp die het werk met zich meebrengt. We hebben geen andere professionals nodig, de omstandigheden moeten veranderen.’ belangrijk frame geworden in beleid en uitvoering. En dat heeft consequenties voor de beoogde rol en taken van sociaal professionals. ‘Het is niet meer de bedoeling dat sociaal werkers, en dit is natuurlijk een gesimplificeerd voorbeeld, een eitje bakken voor mensen die daar moeite mee hebben. Het is de bedoeling dat sociaal werkers faciliteren dat die persoon zelf leert een eitje te bakken. Of dat andere mensen in het netwerk dat eitje bakken. Zorgen vóór moet worden zorgen dát. Met dat frame, met dat uitgangspunt is iedereen het eens. Immers: wie wil er nu niet een stapje terug doen om te zorgen dat iemand zelfredzamer wordt? Maar het gevoel van die professional zegt soms wat anders. De bevrediging zat ‘m bij een deel van de professionals nu juist in het hulp bieden, het zorgen vóór. Dat gevoel verandert niet altijd snel mee. Daar moeten 23
RkJQdWJsaXNoZXIy OTE0NDk=