De klankbordgroep heeft volgens Van de Moosdijk en Schuurmans bijgedragen aan draagvlak bij inwoners. Tijdens bijeenkomsten kregen zij de kans hun zorgen te delen. Er werd naar hun zorgen geluisterd en echt iets met hun ideeën gedaan. Schuurmans: ‘We hebben de klankbordgroep ook uitgenodigd op de oude locatie, om kennis te maken met de bewoners. Dat zie ik als een belangrijk omslagpunt: mensen zagen dat het allemaal gaat over gewone gezinnen die een goede plek nodig hebben.’ Uiteindelijk heeft de klankbordgroep zelfs nieuwe vrijwilligers voor Thuis in Oss opgeleverd. Evacuaties uit Afghanistan Toen in augustus 2021 een grote groep evacués uit Afghanistan naar Nederland vluchtte, stelde het ministerie van Defensie vijf locaties beschikbaar om hen op te vangen. Één daarvan was de Willem Lodewijk van Nassaukazerne in Zoutkamp, in de Groningse gemeente Het Hogeland. Dat was voor de gemeente het begin van het bieden van opvang aan verschillende groepen asielzoekers. De opvang van de groep Afghaanse evacuées is nooit een probleem geweest in de gemeente, vertelt Marianne Waterman. Zij is projectleider namens de gemeente. ‘Iedereen zag de beelden van de evacuaties in Afghanistan. Mensen die in een vliegtuig probeerden te springen. We gingen ervanuit dat ze allemaal een status zouden krijgen als ze eenmaal in Nederland zouden komen wonen. Ik heb toen geen enkele wanklank gehoord.’ Ook de locatie speelde een rol: er waren maar weinig directe omwonenden. Voor de mensen uit Afghanistan was het eerst wel wennen en was de ligging zo ver buiten het dorp niet ideaal. De gemeente heeft kinderopvang en onderwijs geregeld. Daarnaast zijn er groepen inwoners geweest die spullen en activiteiten hebben georganiseerd. Kazerne weer nodig Na een jaar had Defensie de kazerne weer nodig en heeft de gemeente twee locaties met tijdelijke containerwoningen geopend in het nabijgelegen Winsum en Uithuizen. De gemeente koos bewust voor twee locaties die elk 250 mensen konden huisvesten. Zo stond de schaal van de opvanglocaties beter in verhouding met de omvang van de dorpen. De gemeente organiseerde een bewonersavond en stuurde aan omwonenden een uitnodigingsbrief. Waterman: ‘Daar was de opkomst heel laag, misschien vond iedereen het wel prima. Dat kwam omdat het een groep mensen was die al in onze gemeente woonde. De kinderen gingen hier al naar school.’ Na een aantal maanden bleek dat de Afghaanse groep al vrij snel een verblijfsstatus én een woning toegewezen kreeg in Nederland. Zo kwam er woonruimte vrij in beide tijdelijke opvanglocaties. Tegelijkertijd was er landelijk een groot tekort aan opvangplekken voor asielzoekers. Na gesprekken tussen het COA en de gemeente besloten beide partijen ook gezinnen met een verblijfsstatus uit andere landen op te vangen in de twee opvanglocaties. Waarom wist ik hier maar zo kort van tevoren van? ‘We wilden ons blijven richten op gezinnen, omdat we ruim plek hadden voor kinderen op onze scholen en zoveel activiteiten hadden voor gezinnen. Dat hadden we nu net zo goed geregeld samen’, zegt Waterman. Later werd er ook besloten een kleine groep alleengaande asielzoekers op te vangen. Onvrede over de aanpak Het besluit om ook andere groepen asielzoekers op te gaan vangen, deelde de gemeente steeds per brief en tijdens bewonersavonden. Tijdens deze avonden merkte Waterman dat inwoners vooral last hebben van gemaakte fouten of niet-nagekomen afspraken uit het verleden. Zo bleek al snel dat het niet altijd gelukt was de juiste groep omwonenden uit te nodigen. In de eerste instantie, bij de komst van de twee locaties, was een kleine groep omwonenden uitgenodigd om de bewonersavonden kleinschalig te houden. Daarover ontstond onvrede: waarom ben ik toen wel uitgenodigd en mijn buurman niet? Waarom wist ik hier maar zo kort van tevoren van? In Uithuizen speelde nog mee dat op vrijwel dezelfde locatie eerder een asielzoekerscentrum (azc) had gestaan. De toenmalige burgemeester beloofde dat daar geen azc meer zou komen. Daar moest de gemeente nu op terugkomen. Verder speelt in Het Hogeland ook de aardbevingsproblematiek en het versterken van woningen een belangrijke rol, waardoor veel inwoners het vertrouwen in de overheid zijn verloren. Mijn naam, e-mailadres en telefoonnummer zijn bij iedereen bekend Waterman: ‘Die onvrede ging vooral over hoe wij het als gemeente hadden aangepakt. Sommigen vonden de aantallen te groot. Of mensen gaven aan dat eerder gemaakte beloften van andere gemeenten of afdelingen niet zijn nagekomen. Daar houden mensen negatieve gevoelens aan over. Over de inhoudelijke kant, het verbreden van de doelgroep, daar had niemand echt problemen mee.’ Geen schermen of presentaties De gemeente nodigt nu steevast een brede groep inwoners uit voor bewonersavonden, waar activiteiten met bewoners van de opvanglocaties én zorgen van omwonenden worden besproken. Tijdens de avonden is altijd iemand van het COA en de burgemeester of verantwoordelijke wethouder aanwezig om keuzen uit te leggen en zorgen weg te nemen. De bewonersavonden en het contact met omwonenden is zo laagdrempelig mogelijk. Waterman: ‘We werken dan niet met schermen of presentaties. We geven informatie, luisteren naar omwonenden en gaan met elkaar in gesprek. Mijn naam, e-mailadres en telefoonnummer zijn bij iedereen bekend. Ik probeer het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor inwoners om met een vraag of zorg naar me toe te komen.’ Meer lezen? Kijk op movisie.nl/ inwoners-betrekken-asielopvang-wat-werkt 27
RkJQdWJsaXNoZXIy OTE0NDk=