Sociaal professionals botsen op lastige vragen. Geef ik een suïcidale jongere een mesje om een appel te schillen? Moet ik mijn schaarse tijd investeren in reddeloze mensen? Volgens zorgethicus Simon Godecharle wijst één vraag de weg: ‘Waarom koos jij voor deze job?’ Simon Godecharle (1989) was in België verscheidene jaren verantwoordelijk voor het ethisch beleid binnen Emmaüs vzw, met 24 voorzieningen en zevenduizend medewerkers de grootste zorggroep in Vlaanderen. Hij zag er de sterke en zwakkere kanten van sociaal professionals binnen de jeugdhulp, gezondheidszorg, psychiatrie, ouderenzorg en zorg voor personen met een beperking. Om zijn actieradius te verruimen, trekt hij op zelfstandige basis verder in het landschap van zorg en welzijn. Hij deelt zijn visie en ervaring op teambesprekingen, studiedagen of sociale media. Hij is ook senior adviseur bij Qualicor Europe en adjunct-directeur van het Woonzorgcentrum OLV van de Kempen in Ravels nabij Turnhout. Ik ondersteun sociaal professionals bij de beslissingen die ze moeten nemen, alleen of in team Op je website stel je jezelf voor als een hands-on ethicus. ‘Ethiek valt vaak samen met de grote vraagstukken over leven en dood. Denk aan euthanasie, zwangerschapsafbreking of het al dan niet verplicht stellen van een covid-vaccinatie. Multidisciplinaire commissies proberen met omstandige richtlijnen antwoorden te geven. Zorg- en hulpverleners hebben daar niet veel aan. Zij kunnen in hun dagelijkse praktijk geen noodlijn bellen of lijvige documenten doornemen. Als zorgethicus probeer ik hen op de werkvloer te ondersteunen bij de beslissingen die ze hier en nu moeten nemen, dag en nacht, alleen of in team.’ Kan je daar enkele voorbeelden van geven? ‘In een woonzorgcentrum verblijft een koppel, de vrouw is dementerend. Haar partner heeft een relatie met een andere bewoner. Medewerkers weten niet goed hoe ze hiermee moeten omgaan. Kunnen ze dit aanvaarden? Moeten ze tussenbeide komen? In een jeugdhulpvoorziening verblijft Myriam, een adolescent die als kind seksueel misbruikt werd en nu in een kluwen van pooiers zit. Begeleiders zijn waakzaam voor scherpe voorwerpen omdat Myriam zichzelf SOCIAAL PROFESSIONALS Ethicus Simon Godecharle over dilemma’s ‘Zorah is onbehandelbaar, begin er maar niet aan…’ Tekst: Peter Goris | Foto’s: ID/Rhode Van Elsen daarmee vaak kwetst. ’s Nachts klopt Myriam aan bij begeleider Yassin. Ze vraagt hem een mesje om haar appel te snijden. Yassin kiest ervoor om Myriam te vertrouwen en geeft haar het mesje, al twijfelt hij of dat de juiste beslissing was.’ Speelt Yassin niet beter op veilig door het mesje niet te geven? ‘Dat is het spanningsveld waarin hij zit. Het mesje niet geven, botst met wie Yassin wil zijn als jeugdhulpverlener: voor kwetsbare jonge mensen het verschil maken door hen te vertrouwen. Beslist Yassin om het mesje niet te geven, dan moet hij daar goed over nagedacht hebben. Want het botst met zijn drijfveer en keuze voor deze job.’ Nog een voorbeeld. Jef is een vijftiger die door een degeneratieve spierziekte zorgafhankelijk werd. Overdag verblijft hij in een dagcentrum voor mensen met een beperking. Jef is een fervent wandelaar. Maar is dat wandelen nog verantwoord, gezien het toenemend valrisico? Samen met Jef en zijn familie kiezen de begeleiders ervoor om Jef te laten wandelen, eventueel met de nodige bescherming. Die beslissing strookt met de wil en keuze van begeleiders om Jef gelukkig te maken en hem maximale levenskwaliteit te bieden.’ >> Simon Godecharle: ‘Voor wie kunnen we nog zorgen? Die vraag zal de komende jaren centraal staan.’ 5
RkJQdWJsaXNoZXIy OTE0NDk=