Movisies - maart 2019

kort nieuws Redactioneel De werkzame ingrediënten van de PiëzoMethodiek De PiëzoMethodiek heeft als doel de maatschappelijke participatie te vergroten van mensen die buiten de samen- leving zijn komen te staan. Movisie deed tweeënhalf jaar lang onderzoek naar de effectiviteit van deze methodiek, in het bijzonder naar het effect op de participatie van status- houders. Uit het onderzoek blijkt dat de PiëzoMethodiek inderdaad de maatschappelijke participatie en kansen op werk van deelnemers vergroot. De ontwikkelaars, uitvoerders, deelnemers en samenwer- kingspartners zijn behoorlijk eenduidig over de werkzame mechanismen van de PiëzoMethodiek, namelijk: het PiëzoCentrum als veilige thuishaven, de integrale-, mens-, talent- en ontwikkelingsgerichte begeleiding, het bieden van een Nederlandstalige omgeving waarin de taal actief geoefend wordt en de methodiek als netwerkinterventie. Lees meer over het onderzoek op www.movisie.nl/ piezomethodiek. Het Kwaliteitskompas in de praktijk Aan de hand van het Kwaliteitskompas kun je gezamenlijk ambities, maatschappelijke resultaten en indicatoren formuleren. Hoe het kompas in de praktijk werkt is nu helder uitgewerkt in een nieuwe handreiking vol tips en voorbeel- den, ‘Het Kwaliteitskompas in de praktijk’. Het sociaal domein kent ‘wicked problems’. Denk aan hardnekkige problemen en vraagstukken op het terrein van armoede, eenzaamheid, participatie en sociale acceptatie. Ze zijn niet eenvoudig op te lossen, omdat er verschillende, vaak onderling afhankelijke oorzaken zijn. Deze vraagstukken zijn te complex om met één beleidsmaatregel of door één actor op te lossen. Daarom zetten we bij de aanpak van dit type problemen in op het verbeteren van de samenwerking tussen betrokkenen en belanghebbenden. Het Kwaliteitskompas helpt hierbij. Download de publicatie op www.movisie.nl/kwaliteitskompas Weg met het wantrouwen Ik merk het in mijn werk bij Movisie en daarvoor, toen ik nog wethouder was: in het sociale domein zitten bestuurlijke logica en sociale logica elkaar vaak in de weg. Voor bestuurders en ambtenaren zijn bijvoorbeeld het gelijkheidsbeginsel en rechtmatigheid belangrijke uitgangspunten. Die waarden leggen ze vervolgens vast in regels voor iedereen. Wel zo duidelijk, wel zo eerlijk. Maar voor sociale professionals, voor wie de relatie met mensen de basis is van hun werk, kan dat anders liggen. Klip en klaar dat inwoner Nora iets anders nodig heeft dan inwoner Marijke. Maar jammer: de regels beletten dat we dit kunnen regelen. Het gevolg: de sociale professional - en die kan ook werkzaam zijn binnen een gemeente - zit uren achter een laptop om te proberen om het maatwerk dat hij of zij wil leveren, te verantwoorden binnen diezelfde regels. Het systeem is leidend en dat zou anders moeten. De grote vraag is natuurlijk: hoe? Dat is niet zomaar op te lossen. Ik denk dat je al een flinke stap zet wanneer je professionals met elkaar laat reflecteren op wat ze doen en waarom ze iets doen. Samen reflecteren op de vraag: welke waarden liggen aan de basis van onze beslissingen? Ik ken een voorbeeld uit de Participatiewet waarbij de regels bepalen dat een te vroeg ingediend verzoek van een burger om een toeslag, moet worden teruggestuurd: niet ontvankelijk. De achterliggende gedachte van deze regel is: voorkomen dat mensen dubbel geld ontvangen. Het gevolg: mensen dienen dit verzoek niet meer in. En dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn geweest van de wet. Laten we niet uitgaan van wantrouwen van de burger bij het opstel- len en uitvoeren van regels. We moeten fundamenteel anders naar mensen durven kijken. We zijn geneigd om ons te verschuilen achter gelijke spelregels, achter de illusie van de maakbaarheid. De praktijk blijkt telkens weer veel complexer. We kunnen samen duizend regels maken, maar als je de diepte induikt, merk je dat geen situatie gelijk is en dat professionals die regels ook nog eens verschillend interpreteren. Laten we accepte- ren dat het sociale domein een chaos is. Anders kijken, dat is het thema van dit nummer. Die andere blik helpt om te bewerkstelligen dat niet het systeem maar de mensen, burgers in een kwetsbare positie, leidend worden. In bijvoorbeeld het interview met Erik Dannenberg (pag. 4-6) vind je daarvan prachtige voorbeelden. Mooi dat zijn anekdotes illustreren dat hij zelf ook niet onfeilbaar is. Die zelfreflectie maakt zijn pleidooi er alleen maar sterker op. Janny Bakker, bestuurder Movisie 2