Vriendschap over grenzen
Ahmad vluchtte in 2015 vanuit de havenstad Latakia in Syrië naar Nederland. Een spannende en barre tocht als verstekeling aan boord van een schip. Ahmad kreeg een vluchtelingenstatus en na een paar keer wisselen van AZC kreeg hij een woning in Huizen, mijn woonplaats, aangeboden. Daar konden zijn vrouw Khloud en hun kinderen na een paar maanden weer met hem worden herenigd. In Huizen was met de komst van Syrische vluchtelingen vanuit de kerken het initiatief ‘Goede Buren’ ontstaan. Aan ons gezin werd gevraagd of wij ook ‘gewoon een goede buur’ wilden zijn voor een Syrisch gezin. Zo leerden we in 2016 Ahmad, Khloud en hun kinderen kennen.
Die eerste kennismaking herinner ik mij goed. Ahmad en Khloud waren oprecht blij met hun Nederlandse buren. Wij vonden het bijzonder om in deze moeilijke periode in hun leven door hen te worden toegelaten. Beiden spraken geen Nederlands of Engels – en wij spraken geen Arabisch. We communiceerden voornamelijk via Google Translate. De vertaling klopte heel vaak niet, waardoor er vaak hilariteit ontstond!
Schilder
Ahmad en Khloud hadden een Algerijnse buurvrouw, die er soms bij kwam zitten. Zij sprak zowel Arabisch als (goed) Nederlands; dat was erg fijn. Al snel leerden Ahmad en Khloud de eerste Nederlandse woorden en stapje voor stapje werd de communicatie gemakkelijker. Ahmad had het moeilijk op de inburgeringscursus. Hij is niet iemand die graag met zijn neus in de boeken zit. Liever werkt hij met zijn handen. In Syrië was hij schilder geweest en ik introduceerde hem bij de Stichting Huizer Botters. Deze stichting onderhoudt historische vissersschepen die veel onderhoud nodig hebben. Dat wordt grotendeels gedaan door vrijwilligers, destijds nog onder toeziend oog van Andries, die heel precies was als het op de botters aankwam. Andries zag al snel dat Ahmad netjes en professioneel werkte en hij leerde hem veel Nederlandse woorden die met het schildersvak te maken hebben – inclusief een scheldwoord hier en daar. Ahmad maakte zich zo in rap tempo de Nederlandse taal eigen. Hij kwam graag op de botterwerf.
'Er is een hechte vriendschap ontstaan waar ik dankbaar voor ben'
Na een half jaar had ik het idee dat zijn Nederlands dermate acceptabel was, dat hij ook in een betaalde baan aan de slag zou kunnen en Ahmad wilde niets liever dan dat. Met een aanbevelingsbrief van Andries kwam Achmad terecht bij een schildersbedrijf in Huizen, waar hij nu nog steeds werkt. Voor dat schildersbedrijf was het de eerste keer dat ze iemand in dienst namen met een migratieachtergrond. Dat was in het begin voor beide partijen best even wennen. Toen ze elkaar leerden kennen was dat snel voorbij. Als vakman wordt Ahmad erg gewaardeerd en als schilder gaat hij zelfstandig te werk en stelt hij zich vriendelijk en bescheiden op.
Vragen
Khloud hield zich intussen bezig met catering van Syrische gerechten via de Jude Foundation. We leerden haar fietsen en zwemmen en sinds kort heeft ze zelf ook haar rijbewijs gehaald. En er werd nog een derde kindje geboren.
Toen we elkaar net kenden, belden Ahmad en Khloud ons vaak op. Hoe vinden we een passende school voor onze kinderen? Kan de broer van Khloud, die elders in Nederland terecht is gekomen, bij ons komen wonen? Onze zoon heeft zijn arm gebroken, hoe komen we in het ziekenhuis? We deden leuke dingen met elkaar. Een uitstapje naar een zwembad of een dierentuin. Of een dansfeest voor alleen vrouwen, waardoor ik Khloud en haar vriendinnen voor het eerst zonder hoofddoek zag en ze bijna niet herkende. Altijd was er veel eten.
Naarmate Ahmad en Khloud meer een eigen leven kregen werd onze relatie wederkeriger. Ahmad hielp onze zoon toen hij op kamers ging wonen met schilderen. Dat deed hij ook voor ons, toen wij recent zelf gingen verhuizen. En Khloud hielp mee met het schoonmaken van het huis dat we moesten opleveren. Nu komen ze met hun kinderen bij ons eten. We delen dezelfde humor. We hebben vaak mooie gesprekken. We weten dat we van elkaar op aan kunnen als dat nodig is. Er is een hechte vriendschap ontstaan waar ik dankbaar voor ben.
Met de komst van een nieuwe, grote groep vluchtelingen uit Oekraïne, wens ik ook andere Nederlanders een soortgelijke mooie ervaring toe. Als we ook nu weer ‘goede buren’ durven zijn voor van ons verschillende en potentieel vreemde anderen, dan kan maar zo een waardevolle vriendschap zich ontvouwen. Echt menselijk contact is grenzeloos!
