Nederland kent inmiddels 55 Regenbooggemeenten, die in samenwerking met het ministerie van OCW werken aan de verdere emancipatie en acceptatie van lhbtiqa+ inwoners. Hoe pakken de gemeenten dit aan? Waar leggen ze accenten? In de nieuwe serie ‘Regenbooggemeente in vijf vragen’ zet Movisie de komende tijd een reeks Regenbooggemeenten in de schijnwerpers. In dit eerste artikel gaan we in gesprek met Karin Bijl, wethouder Sociaal domein van gemeente Ede. 

1. Waarom heeft Ede ervoor gekozen om Regenbooggemeente te worden? 

‘In de gemeenteraad werd begin 2021 een voorstel ingediend om Ede ook uit te roepen tot Regenbooggemeente. We waren samen met Apeldoorn de enige gemeente met meer dan 100.000 inwoners in Nederland die nog geen Regenbooggemeente was. Het voorstel kreeg steun van de meerderheid van de raad, en sinds 4 februari 2021 is Ede officieel Regenbooggemeente. Door Regenbooggemeente te worden beloven we werk te maken van de acceptatie, de veiligheid en zichtbaarheid van de lhbti+ gemeenschap in Ede. Ede is een veelkleurige gemeente, waarin het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat iedereen zichzelf kan zijn.’ 

  2. Hoe geven jullie Regenboogbeleid handen en voeten?  

‘We zetten ons in voor de veiligheid, acceptatie en zichtbaarheid van lhbti+ personen. Die zichtbaarheid kan heel concreet zijn: we hijsen de regenboogvlag, er is in het centrum een regenboogbankje en we maakten de verhalenbundel ‘Kijk niet weg, maar kijk een beetje beter’. Met de bundel onderstrepen we de boodschap: het is oké wie je bent en van wie je houdt. Wees trots op je jezelf, je mag er zijn en je mag jezelf in al je eigenheid aan de wereld laten zien.  

Daarnaast vragen we bijvoorbeeld ook aandacht voor diversiteit op scholen en binnen geloofsgemeenschappen en (sport)verenigingen. We organiseerden dialoogavonden en een pink panel om in kaart te brengen wie de actieve aanjagers zijn binnen de lhbti+ gemeenschap, waar de behoeften zitten, en hoe we daar als gemeente stappen in kunnen zetten. We willen natuurlijk dat de regenbooggemeenschap zelf dingen onderneemt, daarin kunnen wij dan ondersteunen. En dat is gelukt, zo is er in Ede al twee keer een Pride georganiseerd!’

 3. Wat is voor jullie de grootste uitdaging in het Regenboogbeleid? 

‘Ook in Ede zijn mensen die geen voorstander zijn van het regenboogbeleid. De kunst is om wel in gesprek te blijven en rekening te houden met elkaar. Ik geloof echt in de inclusieve gedachte. Onze regenbooggemeenschap mag er zijn zoals alle inwoners er mogen zijn. Ik wil niet oordelen over iemands identiteit. Daarom zet ik in op dialoog en acceptatie binnen alle gemeenschappen. Ik ga met iedereen in gesprek. Ik wil geen scheidsrechter zijn, maar een verbinder. Zo kom je tot meer begrip en verdraagzaamheid. Als je al jarenlang een bepaald beeld hebt over bijvoorbeeld mensen uit de regenbooggemeenschap, dan is het lastig om qua denkpatronen in beweging te komen. Verandering vraagt nou eenmaal tijd.’ 

4. Waar zijn jullie trots op?  

‘Ik vind het fantastisch dat er al twee keer een prachtige Pride georganiseerd is vanuit de regenbooggemeenschap in Ede. Daar komen veel mensen op af. Het ontroert als de Pride walk een terras passeert waarop de gasten spontaan gaan staan en applaudisseren. Ook wij zijn trots op de tien mensen uit de regenbooggemeente in Ede die in de verhalenbundel zo open vertellen wie ze zijn.’ 

‘Wees niet bang om het gesprek aan te gaan’ 

  5. Welke gouden tip willen jullie aan andere Regenbooggemeenten meegeven?  

‘Wees niet bang om het gesprek aan te gaan. Als relatieve nieuwkomer willen wij ons ook vooral laten inspireren door andere Regenbooggemeenten. Uiteraard zijn we vereerd dat het ministerie van OCW Ede heeft gekozen als locatie voor de Startconferentie Regenboogsteden 2023-2026. Gelukkig zijn er in het land tal van goede voorbeelden van inclusieve initiatieven en gemeenschappen te vinden. Steeds weer met elkaar het goede gesprek blijven voeren is daarbij essentieel. Tegelijkertijd besef ik ook dat we nog veel te winnen hebben. Door deze onrustige tijd merk je ook dat de samenleving verhardt en tolerantie minder wordt. Het opstellen van antidiscriminatiebeleid verdient dan ook zeker de nodige aandacht.  

De komende tijd gaan we volop aan de slag met het opstellen van een Inclusieagenda voor de komende jaren. Het thema ontmoeting en bewustwording gaat daarin een belangrijke rol spelen. We willen daarbij zoveel mogelijk de (al bestaande) inwonersinitiatieven betrekken. Goede voorbeelden onder de aandacht brengen doet hopelijk goed volgen.’