Verbeteren samenwerking met gemeente Wat werkt? Volgens Schouw-Naphegyi zou er een groep van twaalf tot veertien ervaringsdeskundigen moeten komen, met uiteenlopende beperkingen, die met de gemeente meedenkt en haar adviseert. ‘En de gemeente moet hen ook een financiële tegenprestatie bieden. Je moet niet steeds gratis kennis bij deze mensen willen halen, zij zitten er niet alleen voor zichzelf, maar voor de hele lokale gemeenschap.’ Dat er in Utrecht nog een hoop niet goed gaat, weet Andrea Schouw-Naphegyi ook uit eigen ervaring. ‘Als raadslid met een beperking - vanwege een auto-immuun ziekte moet ik mij deels met hulpmiddelen voortbewegen - loop ik daar in het net verbouwde stadhuis iedere keer tegenaan. Zware deuren, een helling waar ik niet zelf tegenop kan. Als hier ervaringsdeskundigen goed bij waren geraadpleegd, hadden ze het anders gedaan.’ Drenthe Gelukkig zijn er over sommige gemeenten ook positieve geluiden te beluisteren. Zo doet de Drentse gemeente Noordenveld het heel goed, vindt Diederik Wierenga, VN-ambassadeur en ervaringsdeskundige met een niet-aangeboren hersenletsel. ‘Onze gemeente werkt prima samen met de ervaringsdeskundigen, die verenigd zijn in het lokale platform Toegankelijk Noordenveld. De gemeente raadpleegt ons altijd in een vroeg stadium over voorgenomen beleid. Dat is inmiddels standaard in de manier van werken. En wij zien onze adviezen eigenlijk altijd terug in de praktijk. Dan denk ik aan de aanpassing van een zwembad, het toegankelijk maken van een voetbalveld en het aanbrengen van blindengeleidelijnen, onder andere in het centrum van Roden.’ Succesfactoren Wierenga: ‘Ten eerste werken we als groep ervaringsdeskundigen nauw met elkaar samen. In het platform zitten mensen met verschillende beperkingen. Wij kaarten zaken altijd aan als groep en vanuit verschillende invalshoeken. Dat werkt goed. Tweede succesfactor is dat we korte lijnen hebben met de ambtenaar en wethouder die over toegankelijkheid gaan. We weten elkaar over en weer te vinden. Er is een goede verbinding. Dat is essentieel.’ Wat is nodig? Het rapport van Movisie bevat naast conclusies ook een aantal aanbevelingen. Zo wordt voorgesteld een landelijk en regionaal leernetwerk te organiseren, waar ervaringsdeskundigen en ambtenaren elkaar makkelijk kunnen vinden en kennis en kunde met elkaar kunnen delen. In het regionale netwerk zou ook ondersteuning kunnen worden georganiseerd voor ervaringsdeskundigen. Daarnaast lijkt er behoefte aan kennis- en bewustwordingscampagnes. Daarmee kan aan een breed publiek beter duidelijk worden gemaakt waarom het VN-verdrag Handicap er is en waarom het noodzakelijk is dat er lokaal uitvoering aan wordt gegeven. Tot slot worden er aanbevelingen gedaan om lokaal te komen tot betere samenwerkingsafspraken en het ontwikkelen van trainingsmateriaal. Joy Moonen, ervaringsdeskundige en werkzaam bij Movisie, hoopt dat de kritische geluiden en aanbevelingen bij zullen dragen aan een succesvolle verdere uitrol van het VN-verdrag Handicap in alle Nederlandse gemeenten. ‘Het zou daarnaast ook enorm helpen als meer mensen zonder beperking zich gaan roeren en zich samen met mensen met een beperking gaan inzetten voor een toegankelijker samenleving.’ Het zou enorm helpen als mensen zonder beperking zich hier sterk voor maken VN-verdrag Handicap Sinds 2016 is het VN-verdrag Handicap in Nederland van kracht. Dit verdrag moet de positie van mensen met een beperking verbeteren. Ruim twee miljoen Nederlanders hebben een beperking. Ze zijn slechtziend, blind of doof, hebben een lichamelijke of verstandelijke beperking of psychische problemen. Gewoon meedoen is voor hen niet vanzelfsprekend. Meer informatie: mensenrechten.nl 27
RkJQdWJsaXNoZXIy OTE0NDk=