'Ik wil het verschil maken voor mensen die het minder hebben getroffen'

#SamenSterker: Bertina Algra streeft naar een inclusieve samenleving

Movisie roept in het statement #SamenSterker op tot een open en respectvolle samenleving en tot maatschappelijke dialoog. In het kader van dit statement lichten we het verhaal van Bertina Algra uit, die een voormalig schoolgebouw omtoverde tot de huiskamer van het dorp Sint Jacobiparochie. Het verhaal is afkomstig uit de publicatie 'Hoopvol en kwetsbaar. Omzien naar elkaar in tijden van corona'.

Bertina Algra studeerde af als sociaal werker en woont en werkt in Sint Jacobiparochie. Daar wil ze, in opdracht van de gemeente Waadhoeke, de inclusieve samenleving bevorderen. Hoe? Door een voormalig schoolgebouw om te toveren tot de huiskamer van Sint Jacobiparochie. Bertina: ‘Als jeugdzorgwerker heb ik vaak gezien dat kwetsbare mensen vooral het gevoel hebben: ik doe niet mee, ik hoor er niet bij. Dat vind ik niet kunnen, dus werd het mijn missie om dit aan te pakken.’ Dat werd nog eens versterkt toen ze zag dat het zorgelijk was gesteld in de regio ten aanzien van participatie, wonen en laaggeletterdheid.

Bertina Algra

Bertina Algra

Behoefteonderzoek

Ze begon met een behoefteonderzoek, door bij 900 huishoudens enquêtes af te nemen. ‘De mensen die ik aan de deur sprak, vonden het alleen al ontzettend fijn dat ze de vraag kregen: hoe gaat het met je? En: wat heb je nodig?’ Overigens was de drempel voor Bertina om aan te bellen aanvankelijk hoog, zeker bij huizen die er niet welkom uitzagen – gordijnen dicht, rommelige tuin. ‘Maar juist de gesprekken met díe bewoners leverden het meest op. Een kwart gaf aan om hulp verlegen te zitten. Mijn voornaamste conclusie is dat mensen persoonlijk contact enorm waarderen, en dat de coronapandemie dit alleen maar meer heeft verduidelijkt.’

Aanspreken op talent

Bertina vervolgt: ‘Ik ben aan de slag gegaan in een leeg schoolgebouw en heb bewoners gewoon gevraagd: wat zou je voor het dorp willen doen? Daar keken sommigen gek van op, dat ze hier een vrije keus in hadden. Ik sprak mensen aan op hun talent, zodat ze bij zichzelf te rade gingen: wat wil ik, wat kan ik? Zelf de regie krijgen, daar groeiden ze van. Ik heb bijvoorbeeld een mevrouw in een scootmobiel gevraagd hoe we een rolstoelvriendelijke moestuin konden opzetten. Er waren namelijk talloze plekken waar ze niet kon komen, zoals de lokale begraafplaats die vol grind lag. Dat raakte me enorm; ik vond het meer dan logisch om haar wensen mee te nemen.’

Dit verhaal is afkomstig uit de publicatie 'Hoopvol en kwetsbaar. Omzien naar elkaar in tijden van corona'.