Ook is er nog sprake van ongemak binnen welzijnsorganisaties. Nardie Eijsberg, voorheen directeur bij een welzijnsorganisatie en nu ambassadeur Roze50+, zocht uit hoe welzijnsinstellingen inclusie en sociale acceptatie van lhbti+ personen bevorderen met de Roze Loper. 

Welzijnswerk

In een gesprek met Els Meijsen, adviseur Regenboogsteden bij Movisie, vertelt Eijsberg waarom het belangrijk is dat welzijnsorganisaties lhbti+ vriendelijk worden. ‘Welzijn gaat over hoe mensen over het welzijn van mensen in hun eigen leefomgeving denken, en over mogelijkheden voor ontmoeting in hun eigen buurt. Welzijn is gericht op samenleven. Het bevordert de verbinding in wijken en buurten. In het welzijnswerk kun je niet voor de hand liggende gesprekken hebben over onderwerpen die vaak vermeden worden, bijvoorbeeld over genderidentiteit en seksuele identiteit.’

Verschil in aanpak

Welzijnsorganisaties hebben door verschillende contexten een diversiteit aan stijlen van werken. De aanpak van een organisatie hangt bijvoorbeeld af van de lokale situatie, het lokaal beleid en de ontstaansgeschiedenis van de organisatie. Waar de ene instelling voornamelijk ondersteuning op het gebied van samenlevingsopbouw biedt – het vergroten van de kwaliteit van de leefomgeving, is er bij een andere instelling een breed aanbod van activiteiten en (vrijwilligers)diensten. Al deze contexten hebben invloed op de visie en het handelen van welzijnsorganisaties.

Tips voor lhbti+ vriendelijkheid

In het gesprek met Meijsen geeft Eijsberg mogelijkheden voor lhbti+ vriendelijkheid in welzijnsorganisaties. ‘Organiseer activiteiten waar iedereen zich kenbaar en zichtbaar wil maken. Organiseer groepen waar thema’s bespreekbaar zijn. Welzijnsorganisaties kunnen thema’s bespreekbaar maken, maar lhbti+ vriendelijkheid bevorderen kan ook door activiteiten als een film, een voorstelling of samen eten. We zien Roze 50+-ambassadeurs ook steeds meer contact leggen met welzijnsorganisaties. Het zou mooi zijn als er meer verbinding ontstaat tussen zorg en welzijn. Maar dat gaat niet vanzelf. Vaak lukt dat wel als er een verplichtend element bij komt, bijvoorbeeld vanuit eisen van de gemeente en de Wmo. Welzijnsorganisaties kunnen daarin verbinden.’

Eijsberg geeft aan dat de welzijnssector samen met anderen een emanciperende werking kan hebben en meer onderwerpen bespreekbaar kan maken. Een aantal welzijnsorganisaties benutten deze positie al en zetten diverse onderwerpen op de agenda. Er zijn bijvoorbeeld welzijnsorganisaties die een themabijeenkomst Roze Ouderen organiseren voor netwerkpartners in de wijk, of initiatieven van roze senioren ondersteunen. Dit kan resulteren in een sneeuwbaleffect.

Drempels weghalen

Als lhbti+ personen drempels ervaren en weinig erkenning vinden bij hun omgeving, zullen ze zich sneller terugtrekken en minder gauw meedoen aan activiteiten. Het kan ook zijn dat ze wel meedoen, maar minder openlijk zichzelf zullen zijn. Dit alles vergroot vervolgens de kans op eenzaamheid. Eijsberg vertelt over een positieve aanpakstijl. ‘In Vleuten hebben we een paar keer een bijeenkomst gehad met geïnteresseerden. Vooral ook over wat hun behoeften waren. Zo ontstond het initiatief van een aantal lhbti+ bewoners om elkaar op een eenvoudige manier te ontmoeten. Zo zijn ze gestart met een wandelgroep die nu regelmatig bij elkaar komt; een deel doet ook andere activiteiten met elkaar.