‘We leven in een individualistische samenleving. Ik reis veel met het openbaar vervoer en het valt mij op dat niemand elkaar groet. We blijven allemaal in onze eigen bubbel. Gefocust op onze eigen contacten, verzonken in sociale media. Een gegeven dat in tijden van corona en isolatie alleen nog maar meer is uitvergroot. Ik besloot daar iets aan te doen.’ 

Focus op verbinding
Ze zette het project UniYoung! op waarbij restpartijen groente en fruit door jongeren bij eenzame ouderen worden gebracht. Wat begon met een groep van zeven vrienden, is uitgegroeid tot een vrijwilligersbestand van vijftig mensen. De voedselpakketten zijn een nieuwe manier van contact maken. Door het langs te brengen komen er ontmoetingen tot stand en worden er bruggen tussen verschillende maatschappelijke groepen gebouwd. ‘Deze jongeren komen normaal niet in contact met senioren. En dat geldt andersom ook.’

Het doel? Verbinding maken en isolatie tegengaan. ‘Ik merk het bij mijn eigen grootouders, corona veroorzaakt op meerdere vlakken pijn bij hen. Ze missen hun (klein)kinderen, er is weinig sociaal contact en ze komen bijna niet buiten. Dat is hartverscheurend. De jongeren brengen een voedselpakket en maken meteen een praatje. In het begin schreef ik daar een script voor. Wat zeg je als je aan de deur staat? Hoe knoop je een gesprek aan? Nu merk ik dat het vanzelf gaat. En dat zowel de jongeren als de ouderen erachter komen dat ze meer gemeen hebben dan ze in eerste instantie dachten.’ 

Uit je eigen bubbel stappen
Oumaima Al Abdellaoui is geboren en getogen in Zaandam, studeert Pedagogische Wetenschappen aan de Vrije Universiteit en schreef op jonge leeftijd een boek met Lody van de Kamp. Een briefwisseling tussen een jonge moslima en een rabbijn, op zoek naar raakvlakken. Het duo kwam tot de ontdekking dat leeftijd en religie in vriendschap geen rol spelen, zolang je maar uit je eigen bubbel stapt en naar verbinding zoekt. Die verbinding zoekt de schrijfster niet alleen via het papieren woord, maar ook middels de maatschappelijke projecten die ze op eigen houtje opzet.

Een gouden zet

Mensen komen erachter dat ze meer gemeen hebben dan in eerste instantie werd gedacht

Iets dat Oumaima zelf ontdekte toen ze het boek Over muren heen schreef met rabbijn Lody van de Kamp. Een samenwerking die op bijzondere wijze tot stand kwam. ‘Ik schreef altijd al kleine stukjes, hersenspinsels. Die lieten mijn ouders lezen aan hun vrienden, waaronder aan Saïd Ben Sellam (red. bekend van de methodiek Saïd & Lody). Saïd en mijn vader moedigden mij aan om er werk van te maken. Dat nam ik niet serieus. Zij maakten een afspraak gemaakt met Lody, vanuit de gedachte: ‘misschien kunnen ze het goed vinden.’ Dat bleek een gouden zet. ‘We raakten aan de praat en hebben de hele avond gebabbeld. Dat mondde uit in een briefwisseling, wat uiteindelijk het boek is geworden.’

Met beide benen in de maatschappij

‘Lody en ik hebben een speciale band. We denken allebei flexibel en hebben geen moeite om ons in elkaars leefwereld te verplaatsen. We staan allebei met beide benen in de maatschappij. Een gesprek is altijd mogelijk, hoe oud of jong je ook bent. Leeftijd definieert niet per se de mate van levenservaring die iemand heeft. Denk niet dat je als jong persoon niks mee kan geven aan een ouder persoon. Lody benadert mij met een open houding, niet betuttelend.’

‘Het vertrekpunt is interesse tonen in iemand anders. Wil je een brug slaan en een goed gesprek voeren, dan moet je bereid zijn om uit je eigen bubbel te stappen en niets vermijden. Wees niet bang om vragen te stellen. Het siert mensen als ze ook vragen durven te stellen over verschillen of moeilijke onderwerpen.’ 

Hoe pak je dat aan? ‘Begin op kleine schaal, een kleine stap is óók een stap. Je hoeft niet meteen een boek te schrijven of voedselpakketten uit te delen’, voegt ze lachend toe. ‘Een glimlach is soms voldoende. We zoeken vaak naar datgene dat ons onderscheid. Daar ligt de focus op. Mijn advies is om te focussen op wat je gemeen hebt, want dat kan je verrassen.’ 

Hoop voor de toekomst? 

‘Ik heb nog genoeg energie en geef niet snel op. Dat ben ik nu ook niet van plan. Dus ik ben zeker nog hoopvol. UniYoung! is nog steeds actief, daar ben ik heel trots op.’ En de nieuwe plannen staan alweer voor de deur. ‘Ik zit in de kerngroep van Stichting Yalla! Een initiatief van Lody van de Kamp en Fatima Akalai. We hebben mooie plannen.’ 

Dit artikel is geschreven door Dyonne van Haastert