Britt van Rozendaal: 'Ik ben pas zeer recent opbouwwerker geworden bij Raster in Deventer, daarvoor was ik kinderwerker bij Farent in Den Bosch.

Twee maanden geleden verhuisde ik naar Holten, vlakbij Deventer, en moest ik op zoek naar een andere baan. Via vrijwilligerswerk was ik in aanraking gekomen met sociaal werk. Ik heb toen twee keer als opbouwwerker gesolliciteerd, toen ben ik niet aangenomen. Aan welzijnsorganisatie Farent vroeg ik; moet ik een opleiding doen of stagelopen om toch opbouwwerker te kunnen worden? Zij vroegen mij toen om mee te kijken bij het kinderwerk, toen was het raak en werd ik aangenomen als kinderwerker. Na 1,5 jaar als kinderwerker aan de slag te zijn geweest, ben ik onlangs aangenomen als opbouwwerker in Deventer.'

Wat betekende corona voor je werk?

'Ruim anderhalf jaar geleden een functie als kinderwerker in coronatijd beginnen was een uitdaging, maar het was ook wel weer een mooi moment om de sector rustig te ontdekken. Wat is er allemaal en hoe zit het in elkaar? Via een collega heb ik de sociale kaart van Den Bosch leren kennen en had het geluk dat kinderen onder de 12 jaar nog heel veel ontmoetingsmogelijkheden hadden tijdens de coronaperiode. Door contact te leggen in de wijk, op school, heb ik toch heel veel mooie dingen met kinderen kunnen organiseren zoals bijeenkomsten met kwetsbare kinderen die al jong mantelzorger zijn geworden en in de zomer konden we heel veel dingen buiten doen.

Kinderwerk kende ik nog niet, want ik heb nooit zelf hulp hoeven te zoeken. Het Jongerenwerk kende ik wel, maar ik wist niet dat het kinderwerk ook bestond! Ik voelde wel meteen een roeping om het kinderwerk meer onder de aandacht te brengen, want al snel bleek het heel waardevol om naast de kinderen te gaan staan in plaats van tegenover. Ik was niet de school-maatschappelijk werker maar het eerste contact. Gewoon een jonge vrouw die een balletje met ze trapte en tussen neus en lippen door van alles hoorde. Dat was heel waardevol. Zo kon ik door mezelf te zijn en door contact met kinderen te maken, voorkomen dat een kind "opgeschaald" werd. Het vormde een warme toeleiding naar een gesprek met de maatschappelijk werker of een bezoek aan de ouders. Dat was een hele fijne periode.'

Waarom was opbouwwerker worden je droom?

'Mijn vriend en ik waren al heel lang op zoek naar een huis. Na tien minuten vreugde over onze nieuwe woning in Holten, dacht ik: "Oh nee, mijn leuke baan als kinderwerker in Den Bosch!". Maar het kriebelde wel om hier samen te gaan wonen. Ik dacht ook: “Daar gaan we weer, eindeloos solliciteren, maar ik wil echt verder in het welzijnswerk.” Ik had van mensen in Den Bosch gehoord dat het opbouwwerk van Raster in Deventer goed aangeschreven staat. Daar kwam een vacature opbouwwerk vrij en het was meteen raak. Ik had een brief geschreven met hoe ik een casus zou aanpakken. Die casus was deels gebaseerd op een ervaring in Den Bosch met een groep moeders in een park en wat daaruit is ontstaan. Ook mijn anderhalf jaar ervaring in het kinderwerk heeft waarschijnlijk meegeholpen. Ik heb dan wel een Hbo-opleiding event management gedaan, maar ik ben sterk van mening dat je niet per se sociaal werk gestudeerd hoeft te hebben.'

Herken jij je in de resultaten van de grote raadpleging sociaal werk?

'Ik zit nog niet heel lang in het werk, maar ik herken de onrust. Het sociaal werk is in ontwikkeling. Bij Raster hadden we eerst met partners een sociaal team – van beschikking tot preventieve opdrachten - en sinds begin dit jaar zijn we ontvlochten in twee teams, ‘Toegang’ voor de Wmo en ‘Voor Elkaar’ voor het preventieve stuk. Vooral mijn Rastercollega’s zijn daar blij mee; we mogen weer doen waar we in basis van zijn, welzijnswerk! Maar het is ook een verandering en iedere verandering geeft onrust. Zo heeft ieder team een eigen teamleider, hebben collega’s kunnen kiezen in welk team ze het beste pasten, waardoor er een nieuwe indeling over de stad ontstond. Dat was best heftig voor sommige collega’s. Voor een aantal collega’s past het nieuwe werken ook niet, zij maken andere keuzes en stromen uit. Dat geeft, voor mensen zoals ik, die echt voor het sociaal werk gaan, ook weer een kans om een baan te krijgen. Voor mij betekende het een nieuwe start en ik vind het leuk om over nieuwe ontwikkelingen in Deventer mee te denken. Daarnaast moet ik zeggen dat het in andere sectoren niet altijd beter is.'

Jij komt uit de commerciële sector. Waarom koos je met hart en ziel voor het opbouwwerk?

'Ik merkte al snel dat ik goed was in marketing in de evenementensector, maar dat wil nog niet zeggen dat je daar heel gelukkig van wordt. Ik had dus gekozen voor iets wat me makkelijk afging en waarbij je snel resultaat zag, in vergelijking met sociaal werk. Daarna ging ik snel door naar het volgende theater- of sportevenement, steeds beter en groter, maar de voldoening bleef uit. Ik kreeg wel steeds te horen: "goed bezig!" Dat gaf me wel even voldoening, maar op den duur liep ik leeg en toen viel het kwartje. Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen: contacten leggen, dingen organiseren, mensen bij elkaar brengen. Eigenlijk de dingen waar ik goed in was, maar nu niet om omzet te behalen maar om bijvoorbeeld buurvrouwen elkaar te leren kennen. Daar krijg ik zoveel meer energie van! Het gaat nu niet alleen meer om mijn kennis, maar ook om wie ik ben. Ik kan in dit werk zoveel meer kwijt. Dat is echt een cadeautje.'