Dak- en thuisloze lhbti-jongeren zijn driedubbel kwetsbaar
Ondersteuning en opvang schiet tekort
In Nederland zijn er naar schatting 900 tot 2000 dak- en thuisloze lhbti-jongeren. De huidige ondersteuning en opvang voor deze jongeren is niet altijd veilig, en onvoldoende sensitief als het gaat om seksuele en genderdiversiteit. Dit blijkt uit de vandaag verschenen publicatie ‘Driedubbel kwetsbaar, verkenning van de situatie van dak- en thuisloze lhbti-jongeren in Nederland’ van Movisie. De situatie van deze jongeren is zeer zorgelijk.
Op verzoek van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport deed Movisie dit voorjaar een verkenning van de situatie van dak- en thuisloze lesbische, homoseksuele, biseksuele, trans- en inter-sekse (Lhbti) jongeren in Nederland. Movisie ging aan de slag om een nadere onderbouwing te kunnen geven over het aantal dak- en thuisloze lhbti-jongeren in Nederland. Ook werd onderzocht in hoeverre het onderzoek ‘Out on the Streets’ (Movisie, 2018), naar de hulp aan Amsterdamse lhbti-jongeren die thuisloos zijn, representatief is voor het hele land en of specifieke ondersteuning wenselijk is.
Dak- en thuisloze jongeren hebben vaak te maken met een gezinssituatie waarin verwaarlozing, geweld, psychische problemen en middelengebruik aan de orde zijn. Voor lhbti-jongeren komt daar met enige regelmaat bij dat zij worden afwezen door familie, hun directe omgeving of geloofsgemeenschap. Escalatie kan ontstaan als zij hun lhbti-identiteit willen onderzoeken of uiten, waardoor ze niet langer veilig thuis kunnen wonen. Dit kan ook gebeuren in een redelijk stabiele thuissituatie.
'Vaak verstoten uit de thuissituatie’
‘Deze groep is extra kwetsbaar. Dit geldt in het bijzonder voor jongeren onder de 18 jaar. lhbti-jongeren zijn vaak verstoten uit de thuissituatie en hebben moeite om zichzelf en hun dak- of thuis-loos-zijn te accepteren. Het is echt noodzakelijk dat er voor deze groep extra voorzieningen komen. lhbti-jongeren kunnen maar heel slecht overleven in de bestaande voorzieningen. Ze worden gepest, staan vaak onderaan de rangorde en zijn er vaak niet veilig. Dat geldt ook als het gaat om opvang in de pleegzorg en in opvanggezinnen.’
Margo Merts, Leger des Heils
Dak- of thuisloos zijn is op zichzelf al enorm zwaar voor jongeren. Voor lhbti-jongeren die soms worstelen met zelfacceptatie en veelal afgewezen zijn door hun familie of omgeving komt dit er bovenop. Vervolgens zijn er weinig veilige plekken in de opvang en komen pesten, geweld en misbruik vaker voor. Dit maakt hen driedubbel kwetsbaar.
Els Meijsen, adviseur van Movisie en een van de auteurs van de publicatie: ‘Ondanks de coronacrisis hebben wij toch nog veel mensen kunnen spreken over dak- en thuisloze lhbti-jongeren. Onze gesprekken met professionals in de jeugdhulp en maatschappelijke opvang, belangenorganisaties en jongeren geven een goed beeld van de huidige situatie van deze groep. Hun situatie is zeer zorgelijk. Veilige, kleinschalige (crisis)opvang is voor hen noodzakelijk.’ De huidige ondersteuning door de jeugdhulp en maatschappelijke opvang is onvoldoende lhbti-sensitief en staat onvoldoende open voor deze jongeren. Niet uit onwil maar veelal door onbekendheid. Jongeren verbergen veelal hun identiteit, waardoor ze minder zichtbaar zijn. Bij- en nascholing van professionals, expliciete aandacht binnen organisaties en een goede samenwerking met lhbti-belangenorganisaties zijn nodig om de situatie aan te pakken, zo is in de publicatie te lezen.
Aan de slag
Diverse betrokkenen moeten aan de slag, meent Simon Timmerman, adviseur Movisie: 'Onze verkenning bevat diverse aanbevelingen voor de landelijke en lokale overheid, instanties voor jeugdhulpverlening, maatschappelijke opvang en crisisopvang en voor lhbti-belangenorganisaties die ervoor kunnen zorgen dat de situatie van dak- en thuisloze lhbti-jongeren snel kan verbeteren.’
