'De Alliantie Verandering van Binnenuit werkt aan belangrijke onderwerpen waar ik graag een steentje aan bijdraag'
Een interview met projectleider Bora Avrić
Bora Avrić van Movisie is de nieuwe projectleider van de succesvolle Alliantie Verandering van Binnenuit, die een tweede termijn van vier jaar is ingegaan. Hoe kijkt Bora, die zelf een migratieachtergrond heeft, aan tegen het concept van verandering van binnenuit in bijvoorbeeld migrantengemeenschappen?
Waarom heb je ja gezegd op de vraag of je projectleider wilde worden van de Alliantie Verandering van Binnenuit?
Bora Avrić: ‘Het begon met het verzoek vorig jaar om het projectteam tijdelijk te ondersteunen. Bij de eerste bijeenkomst merkte ik dat bij de alliantie organisaties betrokken zijn waarmee ik in het verleden bij andere projecten al veel contact heb gehad, zoals het Inspraakorgaan Turken (IoT) en het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN). Door mijn eigen achtergrond ken ik de onderwerpen die spelen bij mensen met een migratieachtergrond en dat triggerde me ook bij dit project. Ik ben heel benieuwd waar deze organisaties tegenaan lopen, en hoe wij via de alliantie hen kunnen ondersteunen en versterken. Mijn insteek was eerst vooral procesmatig maar al bij de eerste bespreking kreeg ik ook een stukje van de inhoud mee.
En toen dacht ik: verandering van binnenuit is eigenlijk een heel interessant concept. Hoe zorg je ervoor dat juist in die gesloten gemeenschappen een aantal taboe onderwerpen besproken kunnen worden? Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk de buitenwereld gevonden wordt in die gemeenschappen. Hoe denken de anderen over bepaalde onderwerpen als gendergelijkheid, huiselijk geweld en lhbti+ acceptatie. Dus zo rolde ik er eigenlijk heel langzaam inhoudelijk in. Toen de projectleider vertrok kreeg ik de vraag en de kans om haar rol over te nemen. Inmiddels zijn we al weer een aantal bijeenkomsten verder. Ik ben nog beter op de hoogte van wat onze alliantiepartners inhoudelijk doen en ik vind het gewoon belangrijke onderwerpen waar ik graag een steentje aan bijdraag.’
Nieuwe start, nieuw logo
De Alliantie Verandering van Binnenuit 2.0 heeft niet alleen een nieuwe partner, LCC+, en een nieuwe projectleider, Bora Avric, maar ook een nieuw logo. De eerste reacties zijn zeer positief. Het logo is ontworpen door communicatiebureau Platvorm64. We vroegen hen hoe het logo tot stand kwam.
René van Grunsven: 'Ik heb het logo samen met Norbert Croonenberg, een vormgever waarmee ik al 25 jaar samenwerk, ontwikkeld. In de voorbereiding kregen we een lijst kernwoorden, afkomstig van verschillende mensen die bij de alliantie betrokken zijn. We zijn gaan kijken hoe we die woorden naar vorm en kleur konden vertalen. Ik zag vooral haakjes bij woorden als diversiteit en krachtige kleuren, iets dat men te weinig terugvond in het oude logo. We wilden niet met een reguliere regenboog gaan werken, omdat het thema van de alliantie breder is. Uiteindelijk hebben we onze eigen ‘regenboog’ gemaakt, met een duidelijk kleurenpalet dat in elkaar overloopt en waar je straks op verschillende manieren mee kan werken. Voor wat betreft de vorm van het logo: er zit een hart in, de letter v van verandering en een verwijzing naar het symbool voor Infinity, oneindigheid. Het is geen rechte weg, maar een dynamische veelkleurige en voortgaande route.'
'Ik presenteerde het logo aan een zeer divers en kritisch publiek en het was opvallende dat dit ontwerp er voor iedereen meteen uit sprong. Men was enthousiast over de warmte en de dynamiek die het logo uitstraalt. We zijn nog verder gaan zoeken, maar kwamen uiteindelijk toch weer terug op deze vorm. Tot slot hebben we nog gevarieerd met de positionering van de tekst: links-rechts, groot-klein etcetera, waarna uiteindelijk dit ontwerp werd gekozen. Er spreekt helder uit dat Verandering van Binnenuit de kern is. Dat drijft iedereen.’
Ga hier naar de website van René van Grunsven:
Terug naar het interview met Bora Avrić:
Waarom vind je dit belangrijke onderwerpen?
‘Ik heb niet eerder gewerkt aan projecten rondom gendergelijkheid, eergerelateerd geweld, huiselijk geweld, lhbti+ acceptatie. Via andere projecten kom je wel in aanraking met deze thema’s. . Ook bij KIS (Kennisplatform Inclusief Samenleven) heb ik te maken met projecten rond inclusie en diversiteit. Ik herken dus een aantal vraagstukken, wat voor mij interessant genoeg was om me hierin te gaan verdiepen en te horen wat er nou precies speelt. Mensen moeten gewoon in vrijheid kunnen doen wat ze willen. Zonder dat iemand voor hun beslist wat wel en wat niet mag. Ik hoor verhalen van discriminatie en uitsluiting, dat niemand iets met je te maken wil hebben of zelfs familieleden geen hand willen uitsteken. Ik vind het interessant om van binnenuit te kijken wat daar nou eigenlijk gebeurt.
En, hoe krijg je juist binnen die gesloten gemeenschappen de dialoog daarover een beetje op gang en wat kunnen wij als Alliantie daarin betekenen? Want als Movisie zijn wij niet degenen die die dialoog gesprekken voeren, maar we kunnen wel van betekenis zijn in het ondersteunen en faciliteren (met wetenschappelijke inzichten en evalueren). En om de problematieken steeds op de agenda te blijven houden. Dus mijn eigen nieuwsgierigheid speelt hierin een rol. Ik wil graag weten hoe die wereld in elkaar steekt, welke onderwerpen er spelen en wat onze rol vanuit Movisie daar in is.'
Jullie presenteerden onlangs de alliantie bij het Ministerie van OCW-DE, tegelijk met andere allianties. Hoe waren de reacties?
‘Dat was voor mij heel erg interessant. Die allianties waren heel verschillend, qua vorm en inhoud. Het was een mooie mengeling van jong en oud, verschillende doelgroepen, verschillende aspecten van emancipatie, gendergelijkheid en verschillende groepen binnen de lhbti+ gemeenschap. We zaten dus aan tafel met organisaties met hele diverse achtergronden. Iedereen was heel sterk vanuit de inhoud betrokken. De passie spatte er vanaf. Dat vond ik mooi om te zien. Onze presentatie samen met onze alliantiepartners werd heel goed ontvangen. Wij konden goed laten zien wat we al doen en wat wij willen. We gaan dus voor een 2.0 versie, we gaan door ontwikkelen op wat we de afgelopen jaren gedaan hebben. Het mooie was dat na onze presentatie in de wandelgangen en tijdens de lunch organisaties naar ons toekwamen en dat je dan contacten legt waar we in de toekomst een vervolg aan gaan geven. Bijvoorbeeld bij het benaderen van jongeren.’
'Hoe kun je andere methoden inzetten om het gesprek aan te gaan en een normverandering op gang te brengen?'
Welke nieuwe activiteiten en producten kunnen we van de alliantie verwachten?
‘We willen gaan inzetten op ook andere vormen dan dialoog. Bij de groepsgesprekken lag de nadruk tot nu toe op uitwisselen van informatie en ervaringen en wij zijn geïnteresseerd in hoe ook op andere manieren je gendernormen en homodiscriminatie ter discussie kan stellen. Of het nou om cultuur, sport, muziek of een andere vorm gaat. Hoe kun je dus andere methoden inzetten om het gesprek aan te gaan en een normverandering op gang te brengen? Zelf heb ik ervaring opgedaan met het inzetten van de methodiek van Popular Education om moeilijk bespreekbare onderwerpen weer bespreekbaar te maken. Ook muziek, culturele en sportieve activiteiten dragen eraan bij om het gesprek aan te gaan. Daarnaast gaan we jongeren meer betrekken bij de activiteiten, meer gebruik maken van sociale media, podcasts, e.d. We richten ons vooral op de doelgroepen zelf, maar we willen tegelijkertijd ook professionals en beleidsambtenaren betrekken om te komen tot meer acceptatie van gendergelijkheid en lhbti+ gemeenschap, goede hulp aan slachtoffers, en voor het maken van beleid. Daarnaast komt er een nieuwe website van het Consortium Zelfbeschikking waarop zij zich gezamenlijk gaan presenteren. Om de naamsbekendheid en de uitstraling naar buiten te vergroten is zo’n gezamenlijke website natuurlijk handig om efficiënt naar vooral hun achterban te communiceren.’
Wat hoop je over vier jaar met de alliantie bereikt te hebben?
‘Ik hoop dat de alliantie een sneeuwbaleffect krijgt, ook naar andere gesloten gemeenschappen toe. Dat er meer sociale acceptatie van gendergelijkheid en diversiteit aan seksuele oriëntatie is en dat we sociale uitsluiting helpen voorkomen. Je kunt dit helaas niet 1, 2, 3 oplossen. We hebben een lange weg te gaan. Maar ik hoop dat de alliantie een rijdende trein is, waarbij ook andere organisaties kunnen instappen. En ik hoop dat onze handige tools en methodieken daarvoor het pad plaveien zodat anderen het veranderen van binnenuit makkelijker kunnen oppakken.’
