Carolien Booijink: ‘Een beperking is niet altijd zichtbaar’
Niets over ons, zonder ons
Carolien Booijink is 23 jaar en woont samen met haar ouders en hond Luna in de gemeente Raalte. Ze heeft een niet zichtbare beperking. Haar ervaringen daarmee deelt ze met anderen, zeker ook met mensen die beleid maken. ‘Praat niet over iemand, maar met diegene, dan bereik je veel meer.’
Carolien Booijink werkt in een verpleeghuis als gastvrouw in het café en als woonondersteuner van mensen op de gesloten afdeling (psycho-geriatrie). Daarnaast is Carolien actief bij de Realisten Academie. ‘De Realisten Academie is er voor, door en met jongeren van 14-27 jaar met een lichamelijke handicap, chronische ziekte of psychische of verstandelijke beperking. Op deze academie worden jongeren opgeleid tot ervaringsdeskundige. Ik heb daar geleerd om voorlichtingen en pitches te geven en zit inmiddels zelf ook in de Stuurgroep van de academie’, vertelt Booijink. Naast haar werk in het verpleeghuis en voor de Realisten Academie is ze volop bezig met haar persoonlijke ontwikkeling. Zo heeft ze onlangs haar EHBO-diploma gehaald.
Drieluik ervaringsdeskundigen beperking en werk
In oktober 2022 organiseerden Movisie en SBCM (Kenniscentrum en A&O-fonds sociale werkgelegenheid) in samenwerking met Onbeperkt aan de slag, Meetellen en de Realisten de bijeenkomst ‘Niets over ons, zonder ons’. Deze bijeenkomst ging over mensen met een beperking en werk. Dit thema werd besproken aan de hand van drie sub-thema’s: duurzaam werk, toegankelijkheid en stigma & discriminatie. De ervaringen van mensen met een beperking stonden centraal tijdens deze bijeenkomst. Doel was om de aanwezigen te laten ervaren dat het grote meerwaarde heeft als ze eerst luisteren naar de mensen om wie gaat en hen betrekken bij beleid en uitvoering. In een reeks van drie artikelen delen we de verhalen van een aantal van deze ervaringsdeskundigen.
Werk
Booijink werkt inmiddels drie jaar bij haar huidige werkgever. Daarvoor had ze een tijd een uitkering. Ze is blij dat ze nu een baan heeft. ‘Ik wilde graag zelf geld verdienen. Ik voelde me er ook niet fijn bij dat de gemeente achter mijn rug meekijkt wat ik uitgeef. Ik heb een bijstandsuitkering gehad. Uiteindelijk kon ik met het doelgroepenregister aan het werk. Ik ben bij mijn huidige werkgever begonnen als vrijwilliger en vervolgens hebben ze een baan voor mij gecreëerd’, vertelt ze.
‘Ik krijg extra tijd om mijn taken af te ronden’
Haar werkgever en collega’s houden rekening met haar beperking. Dat helpt Booijink bij het doen van haar werk. ‘Ik vind het belangrijk dat andere mensen de tijd voor mij nemen, omdat ik iets langzamer werk. Ik krijg ook extra tijd om mijn taken af te ronden. Daarnaast las ik af en toe een kort pauzemoment in om mezelf op te laden. Zo blijf ik in balans en houd ik tijd en energie over voor leuke dingen.’
Booijink hoopt dat er vaker gekeken wordt naar de kwaliteiten en talenten van mensen met een beperking. Haar tip: ‘Kijk naar wat iemand allemaal wél kan. Bedenk dat het om iemand gaat zoals jij en ik.’
Onzichtbare beperking
Niet alle beperkingen zijn zichtbaar. Ook de beperking van Booijink is dat niet. Voor haar betekent dat dat ze vaak moet uitleggen waarom sommige dingen lastig voor haar zijn. ‘Mensen zeggen vaak: “Dat kun je toch wel?” Dan moet ik uitleggen dat ik iets op dat moment niét kan. Je ziet niet aan mij dat ik iets langzamer ben, en dat het mij meer tijd kost om na te denken. Dat is niet altijd makkelijk, maar dit maakt mij Carolien. Het is goed dat mensen weten dat een beperking niet altijd zichtbaar is.’
