‘Mijn zoon heeft een IQ van 80. Verbaal lijkt hij veel te kunnen, maar sociaal-emotioneel is hij tussen de drie en zeven jaar. Doordat hij verbaal sterk is, wordt dit soms verkeerd ingeschat door instanties. Zelf werk ik al vanaf mijn achttiende in de zorg. Op dit moment ben ik gedragsbegeleider in de gehandicaptensector.’ Tot afgelopen winter heeft Paula alles rondom de zorg en ondersteuning voor haar zoon zelf geregeld. Maar een psychose bij Thomas, met als gevolg een aanvraag voor beschermd wonen, bracht hier verandering in. Paula: ‘De situatie thuis werd onhoudbaar voor ons gezin. Een beschermd wonen voorziening vanuit de VG lijkt het meest passend voor Thomas, maar daarvoor heeft hij een Wlz indicatie nodig. In de tussentijd werd Thomas 18. Deze overgang maakte de situatie extra ingewikkeld.’ 

Hoe ben jij met jouw cliëntondersteuner in contact gekomen? 

‘Juist op het moment dat je als ouder op de rand van de afgrond staat en wanhopig bent, verlangen allerlei organisaties het onmogelijke van jou en je kind. Het gaat over bezwaren, papierwerk en regelzaken. Dit is onhaalbaar in een crisissituatie. Toen ik nergens terecht kon met mijn vragen over een toekomstige Wlz-indicatie voor Thomas heb ik me als laatste redmiddel aangemeld voor cliëntondersteuning in mijn gemeente. Van horen zeggen wist ik van het bestaan van cliëntondersteuning, maar ik heb nooit geweten wat hun werk inhoudt. Ik verwachtte er daarom niks van en dacht: ‘ik vertel voor de 1000e keer mijn verhaal en zie het wel’. Snel daarna werd ik gebeld door cliëntondersteuner Inge. Inmiddels is zij mijn steun en toeverlaat.’  

Wat betekent jouw cliëntondersteuner voor jullie?

‘Inge is goud waard! Ik had mijn zoon en mijzelf al veel eerder een cliëntondersteuner gegund. Altijd dacht ik alles zelf wel te kunnen regelen voor mijn kind, want ik werk tenslotte in de zorg. Maar emoties spelen een belangrijke rol en als moeder sta je er anders in dan als zorgprofessional. Bij Thomas was het al van jongs af aan duidelijk dat het om blijvende problematiek ging. Wanneer de verwachting is dat het om een langdurig traject gaat, gun ik iedereen vanaf het begin een cliëntondersteuner. Cliëntondersteuning mag in dit geval van mij een meer verplicht karakter krijgen en de gemeente moet duidelijker uitleggen wat het inhoudt. Voor mij was het te vrijblijvend en onduidelijk.’ 

‘De cliëntondersteuner betekent voor ons dat Thomas een veel grotere kans heeft op het krijgen van de hulp die hij nodig heeft. Bijna niemand heeft zoveel kennis over wet- en regelgeving als Inge. Ze ontlast ons als cliënt en denkt goed mee. Daarnaast is ze neutraal, proactief, en is ze de verbindende factor tussen allerlei organisaties. Ze zit niet in de emotie zoals ikzelf. Zonder cliëntondersteuner kun je niet altijd de gevolgen inschatten van een aanvraag of regeling, terwijl dit wel consequenties kan hebben. Zo vraagt de Wmo weer heel andere dingen dan de Wlz. Als naasten en cliënt heb je iemand nodig die door de bomen het bos wél ziet en jou daardoor heen kan leiden. Cliëntondersteuning is echt onmisbaar.’  

Ik had mijn zoon en mijzelf al veel eerder een cliëntondersteuner gegund

Over welke hulpvraag heb jij contact met jouw cliëntondersteuner? 

‘Zij ondersteunt ons bij de Wlz-aanvraag voor Thomas. Deze is afgewezen. Daarom helpt zij nu met het bezwaar. We hebben telefonisch contact of spreken op kantoor of bij mij thuis af. Voorafgaand aan het indienen van een bezwaar kan Inge aangeven of dat het zin heeft, dat is helpend. Ze denkt mee en zal het ook aangegeven als ze er geen vertrouwen in heeft. Ook helpt ze met de aanvraag voor een Wajong uitkering.’ 

Hoe ervaar je de onafhankelijkheid van jouw cliëntondersteuner? 

‘Haar onafhankelijkheid is fijn. Je hoeft geen rekening te houden met wat je zegt en ze kijkt echt vanuit de cliënt en de hulpvraag, niet vanuit de hulpverlening en (on)mogelijkheden. Ze doet wat goed is voor Thomas. Daarnaast is het fijn om iemand te hebben die los staat van alle betrokken organisaties.’   

De gebruikte namen in dit artikel zijn gefingeerd.